BTS - [_____] [ V x TaeHyung x Kook ] Part 2

เวลาราวๆประมาณบ่ายสองโมง เด็กหนุ่มวัย17ปี(นับจีน) นอนอยู่บนเตียงไซส์สำหรรับนอนคนเดียว มือเล็กของเด็กหนุ่ม ได้เอื้อมมือมาหยิบ Galaxy Note2 ที่อยู่ข้างตัวหลังจากตื่นขึ้นมา นิ้วเรียวเลื่อนปลดล็อกจอ พร้อมส่งข้อความผ่านแอพพลิเคชั่นไลน์ไปหาคนที่เขาคิดถึงในตอนนี้





[กุกกี้ : ทำไม หมาวีอาบน้ำนานจัง กระต่ายกุกคิดถึงนะ]

[หมาแท : หมาวี Send a image ]

15 นาทีผ่านไป

[หมาแท : เงียบทำไมหรอครับ ] เด็กหนุ่มที่ชื่อว่า จอน จองกุก หรือ กุกกี้ ตอนนี้อยู่ในสภาพที่เรียกว่าช็อกก็อาจจะเป็นได้ เหตุคงมาจากภาพที่ถูกส่งมาในโทรศัพท์เป็นภาพ วีถ่ายรูปกับกระจกในสภาพเปลือยกายเผยให้เห็นทุกสัดส่วน มันคงไม่ทำให้จองกุกช็อกเท่ากับ ถุงยางใช้แล้วมันตกอยู่ที่ข้างๆตัวของวี มือที่มีอาการสั่นเล็กน้อยของจองกุก ค่อยๆพิมพ์ข้อความลงบนจอโทรศัพท์หลังจากที่ได้สติกลับคืนมาบางส่วน

[กุกกี้ : ปะเปล่าครับ ผมไปทำธุระก่อนนะครับ] โทรศัพท์ตกลงบนเตียงของเขาเพราะมือของจองกุกไร้เรี่ยวแรงที่จะถือมันต่อ จองกุกค่อยๆชันขึ้นมาตามความรู้สึกของเขาแขนทั้งของข้างกอดเข่าเอาไว้ ใบหน้าที่แสนหวานน่ารัก พุบลงบนแขนของเขาพร้อมน้ำตาที่ค่อยๆไหลรินลงบนแก้มยุ้ยจนหลับไปเพราะความเพลียในที่สุด เวลาล่วงเลยมาถึงช่วงเย็นของวันนั้น รถ BMW 320d คันสีขาวเข้ามาจอดภายในบ้าน ชายหญิงวัยกลางคนลงจากรถกำลังเข้าบ้านก็ได้พบสิ่ผิดสังเกตของพวกเขา เจ้าตัวแสบของพวกเขาไม่ได้อยู่หน้าโทรทัศน์กลางบ้านเหมือนอย่างเคย





"คุณเดี๋ยวขอขึ้นไปดูลูกหน่อยนะ"

"จ่ะๆ ไปเถอะเดี๋ยวผมไปอาบน้ำก่อนนะ" ชายหญิงทั้งสองได้แยกจากกันเพื่อไปทำธุระส่วนตัว หญิงที่เพิ่งเข้ามาคือผู้ซึ่งเป็นแม่แท้ๆของจองกุก เดินขึ้นบันไดมาจนถึงห้องนอนของลูกชายคนเดียวของเขา เสียงเคาะประตูคงไม่จำเป็นกับบ้านหลังนี้ เนื่องจากเหมือนเป็นความไว้วางไว้และไม่มีความลับต่อกัน





"แม่เข้าไปนะลูก" แต่ภึงจะเปิดประตูโดยไม่เคาะ แต่ก็บอกให้อีกฝ่ายรู้เสมอ เมื่อเธอเดินเข้ามาก็พบกับลูกนอนหลับอยู่บนที่นอน เธอนั่งบนบนขอบเตียงของลูกเธอ ค่อยจัดท่าให้ลูกของเธอนอนสบายที่สุด มือที่แสนอบอุ่นและนุ่มของผู้เป็นแม่ค่อยๆลูบผมที่ปรกลงหน้าของลูกเธอ แต่เมื่อเธอกลับสังเกตุเห็นคราบน้ำตาบนในหน้าของลูกเธอ สัญชาตญาณของผู้เป็นแม่ย่อมห่วงลูกเสมอ

"คุณ.." ชายวัยกลางคนที่เป็นคู่ของหญิงสาวคนนี้หรือ พ่อของจองกุกได้เดินเข้ามาในห้อง พร้อมกล่าวเรียกผู้ซึ่งเป็นภรรยสของตน แต่ได้เพียงแค่เรียกเท่านั้นก็ต้องเงียบไว้ก่อนเพราะสัญญาณ นิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากที่ภรรยาตนส่งมาให้ หญิงสาวจึงลุกขึ้นมาแล้วควงแขนพาสามีตนออกจากห้อง





"คุณคะจองกุกลูกเราเหมือนมีเรื่องกลุ้มใจนะคะ"

"ทำไมคุณคิดแบบนั้นล่ะ"

"ลูกเราน่ะ ไม่ใช่เด็กขี้แงนะคุณลูกเราน่ะ บางครั้งการพูดการจาฉลาดมากเลยนะ ชั้นยังจำครั้งล่าสุดที่ลูกเราร้องไห้ไม่ได้เลย”

“ก็จริงแต่ถ้าลูกอยากบอกเราเมื่อไหร่คงบอกเองแหละคุณ”

“แต่ชั้นเป็นห่วงลูกหนิ่” เป็นจังหวะเดียวกันกับ จองกุกที่เดินผ่านห้องครัวที่มีพ่อกับแม่ของเขานั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะกินข้าว แต่จองกุกกลับไม่ได้เข้าไปหาท่านทั้งสอง ร่างเล็กเดินหยิบกุญแจรถพร้อมตรงไปยังรถประจำตำแหน่งของพ่อที่จอดอยู่หน้าบ้าน BMW 320d ค่อยๆถอยออกจากที่จอดรถช้าๆ แล้วขับออกจากบ้านไป





รถประจำตำแหน่งของพ่อที่จองกุกขับมาตอนนี้ถูกจอดอยู่ที่ลานจอดรถมหาวิทยาลัยโซล ร่างบางจองกุกค่อยๆเดินเข้ามาในห้องทำงานอาจารย์ มองไปยังโต๊ะที่เขาคุ้นเคย โต๊ะทำงานของอาจารย์ทงเฮ




“อ่า จองกุกมาหาอาถึงที่มีอะไรป่าว สีหน้าดูไม่ดีเลยนะ”

“ผมว่าแทฮยอง เค้ามีอีกคนอ่ะครับ”

“อ่าวทำไมคิดแบบนั้นล่ะ”

“อ่อ… เพราะภาพนี้หรอมันก็น่าคิดนะ แทฮยองไม่เคยส่งอะไรทำนองนี้มาให้หนิ่” ทงเฮ ยืนโทรศัพท์คืนให้จองกุก หลังจากที่จองกุกเปิดภาพที่วีส่งมาให้ดู

“ก็ใช่ครับ วันนี้ผมเดินผ่านแม่เค้าคุยกับพ่อเรื่องผม เหมือนแม่เห็นผมร้องไห้ผมไม่สบายใจเลยครับ”

“แล้วปาร์คบอมรู้ไหมล่ะ ว่าเราน่ะร้องไห้เสียใจเนี่ยเพราะใคร”

“ยังไม่รู้ครับ ผมไม่ได้บอกท่านเลย”

“อาว่านะ เราน่ะบอกเรื่องนี้กับแม่เถอะนะ ปาร์คบอมคงเข้าใจแหละ”

“ครับ อาทงเฮ ผมกลับก่อนนะครับ”

“กลับดีๆล่ะว่างๆอาจะไปเยี่ยมที่บ้านนะ” จองกุกโค้งให้ทงเฮผู้เป็นอาแล้วเดินออกแยกจากทงเฮ รถของพ่อคันเดิม ค่อยๆวิ่งในเลนส์เกือบขวาสุดจนเกือบถึงบ้าน จองกุกก็จอดรถเข้าข้างทาง เสียง’ติ๊กแต็ก’ ที่ดังซ้ำไปซ้ำมาเป็นสัญญาณของไฟฉุกเฉินหรือไฟสต็อป ที่ใช้เมื่อจอดรถข้างทางหรือรถมีปัญหาต้องจอด จองกุกนั่งเอามือวางขัดกันเหนือพวงมาลัยแล้สเอาคางไปเท้าเบาๆ ครุนคิดถึงเรื่องที่ไปปรึกษากับอามาเมื่อสักครู่ แต่หากว่าเขาได้เพียงแค่คิดเท่านั้นหลังของจองกุกล้มตัวลงพิงกับพนักพิงอีกครั้ง จนผ่านไปราวเกือบชั่วโมงรถได้ถูกสตาร์ทขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับร่างบางที่เหมือนจะเลือกได้แล้วว่าจะทำยังไงต่อไป





เสียงเคาะประตูห้องนอนของแม่กับพ่อถูกทำให้เกิดขึ้นโดยจองกุก




“แม่ครับเปิดประตูหน่อยครับ”

“จ๊าๆ มีอะไรครับจองกุกทำไม...” ปาร์คบอมที่กำลังจะถามลูกของเธอว่าหายไปไหนมาทำไมถึงทำหน้ากลุ้มแบบนั้น หลังจากที่จองกุกเข้ามากอดเธอ

“แม่ครับ ผม…..”

“ลูกโดนใครหักอกมาหรอจ๊ะ”

“.... ครับ แต่ไม่รู้ว่าผมโดนทิ้งหรือเปล่า” จองกุกอึ้งไปกับคำพูดของแม่ไปพักนึงก่อนจะตอบตาม ความจริงที่กำลังจะมาบอกให้ท่านได้รับรู้อยู่แล้ว

“ทำไมล่ะ แต่ไม่เห็นพามาหาแม่กับพ่อเลยนะ”

“แม่กับพ่อจะรับได้หรอครับ ว่าผมมีแฟนเป็นผู้ชายด้วยกัน”



“.... รับได้สิ่ ถึงจองกุกจะเป็นลูกชายคนเดียวของแม่นะ ถึงลูกจะมีแฟนเป็นผู้ชายด้วยกัน ลูกก็เป็นลูกแม่อยู่ดี” คงจะราบรื่นกว่านี้หากพ่อของจองกุกไม่ได้ยินสิ่่งที่จองกุกกำลังคุยกับแม่ ชานยอลที่ยืนอยู่ตรงบันไดจึงเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานที่อยู่ข้างล่าง รูปถ่ายในโต๊ะทำงานของเขาถูกหยิบขึ้นมาดูเป็นเวลานาน มีเพียงแค่โคมไฟบนโต๊ะทำงานเท่านั้นที่คอยให้แสงสว่าง มือยาวหยาบของชานยอลพลิกดูข้างหลังภาพนั้น ‘พี่ไม่มีของขวัญให้นายหรอกนะชานยอล พี่มีแค่ภาพที่พี่คอยถ่ายชานยอลเอาไว้ พี่รักชานยอลนะ’

BTS - [_____] #สปอย [ V x TaeHyung x _____ ] P2

[กุกกี้ : ทำไม หมาวีอาบน้ำนานจัง กระต่ายกุกคิดถึงนะ]

[หมาวี : หมาวี Send a image ]

[กุกกี้ : ]

[หมาวี : เงียบทำไมหรอครับ ]

BTS - [_____] [ V x TaeHyung x _____ ] Part 1

ช่วงเวลาบ่ายกว่าๆของกรุงโซล รถ BMW 730Ld ค่อยๆผ่านลานน้ำพุ(นึกถึงโฆษา Toyota Camry Hybrid ไว้นะ)พร้อมกับค่อยตีวงเลี้ยว ขับเข้ามาจอดเทียบประตูหน้าบ้าน ประตูของรถด้านหลังได้ถูกเปิดออกพร้อมกับชายหนุ่มสูง 178 ในชุดลำลองธรรมดาๆ





“ผ่านไปตั้งหลายปีบ้านยังสภาพเหมือนเดิมเลยนะ แต่คงมีไม่กี่อย่างหรอกที่มันเปลี่ยนไป” ชายสูง 178 เดินลงบันได้หน้าบ้านเข้ามาสู่ภายในตัวบ้าน ห้องโถงกว้างด้านข้างกำแพงเป็นกระจกหนาใสทีเป็นกำแพงกั้นชั้นห้องโถงกับสระว่ายน้ำ กำแพงบ้านเฉดสีเกรย์สเกลกับพื้นกระเบื้องสีขาว ทำให้บ้านนี้ดูใหม่เสมอหากว่า เขาไม่ได้เข้ามาเพื่อจะหยุดที่นี่เป็นที่แรก เขายังเดินตรงไปเรื่อยๆขึ้นบันไดไปอีกชั้น






ตึกๆๆ แอ้ด……






“แทฮยอง พี่กลับมาแล้วนะ” มือของชายหนุ่มได้หยิบกรอบรูปบนโต๊ะทำงานขึ้นมาดู


“พี่วี...” ร่างแฝดของชายหนุ่มที่เพิ่งเข้ามานามว่าวีชื่อแทฮยอง ได้เข้ามากอดพี่ชาย แท้ๆซึ่งเป็นแฝดของเขาด้วยสภาพที่ล่อแหลมพอสมควร






“อ่อยพี่แต่เช้าเลยนะ”


“เปล่าอ่อยนะ แค่คิดถึงพี่มากแค่นั้นเอง พี่จากไปตั้ง5ปีนะ


“พี่กลับมาแล้วนี่ไง” มือของวีโอบเอวของแทฮยองผู้เป็นน้องแล้วกระตุกผ้าเช็ดตัวเบาๆ พร้อมกับกระซิบเบาๆว่า ‘เดี๋ยวจะทำให้หายคิดถึงเลยล่ะ’






ร่างเปลือยของแทฮยองเอนลงบนเตียงกว้างพร้อมกับร่างของวีที่คร่อมตัวเขา กระดุมเสื้อของวีถูกปลดลงไปพร้อมๆกันใบหน้าของทั้งสอง มองตาซึ่งกันและกันแรงดึงดูพิเศษ หรือเพราะความหลงไหลในตัวอีกคนค่อยๆทำให้ใบหน้าของทั้งสองโน้มเข้ามาใกล้กัน จนริมฝีปากขิงทั้งคู่ประกบติดกัน ทั้งสองฝ่ายต่างใช้ลิ้นอุ่นเล่นหยอกกับลิ้นของอีกคน นานนับนาที เสื้อของวีก็ได้หล่นไปกองอยู่ที่ข้างตัว หมดซึ่งบทจูบวีจึงยันตัวขึ้นมาอยู่ที่ท่าคุกเข่าเพื่อปลดซิปกางเกงของเขา แทฮยองทีถูกวีคร่อมอยู่ได้ขยับตัวขึ้นมามือทั้งสองโน้มลงมาที่ช่วยรูดซิปที่เป้ากางเกงของอีกคน เมื่อกางเกงถูกถงได้เกือบถึงเข่าในท่านั่งคุกเข่าคร่อมอีกคน แทฮยองจึงละมือจากกางเกงของอีกคนมาจับที่แก่นกายขนาดสมส่วนกับตัวของวี แล้วค่อยใช้ปากมาครอบแก่นกายนั้นลงไป ลิ้นเปียกค่อยๆเลียจากข้าแก่นกายช้าๆมาจนถึงปลายแก่นกาย ลิ้นเปียกเลียวนปลายแก่นกายของวี






"อ๊ะ!! อ้า.... ไหน บอกไม่อ่อยไง"


"ไม่ได้อ่อยไม่ได้แปลว่ายั่วหนิ่"


"เก่งนะเรา อึกอ้า.." แทฮยองใช้ปากเม้มดูดแก่นกายของอีกคนก็คงเป็นเรื่องปกติที่พอพูดออกมาๆด้บ้าง ถ้าไม่ถูกดูดตั้งแต่โคนจนถึงปลายพร้อมกับเสียง 'โป๊ะ' ทุ้มต่ำที่เกิดจากการสูญญากาศ พร้อมทั้งยังมีลิ้นคอยลูบแก่นกายอยู่ ความเสียวจากปากอุ่นๆท่ามกลางความเย็นจากเครื่องปรับอากาศในฤดูร้อน ก็ยังไม่สามารถหยุดกิจกรรมของทั้งคู่ได้ ถึงเวลานี้ถุงยางดูเร็กเฟเธอร์ไลท์ได้ถูกสวมใส่ที่แก่นกายของวีโดยมีแทฮยองเป็นคนสวมให้ ปิดท้ายขั้นตอยด้วยการชโลมkyสูตรน้ำ ของเหลวสีใสถูกเทใส่ฝ่ามือของวีแล้วค่อยๆลูบไปที่ช่องทางรักของแทฮยองอย่างเบามือ ใช้ปลายนึ้วสะกิดที่ปากทางของช่อทางรักเบาๆ ร่างของแทฮยองกระตุกตัวเพราะการสัมผัสจากวี แต่เพียงเสี้ยวนาทีความรู้สึกของแทฮยองก็เปลี่ยนเพราะ ไม่ใช่เพียงแค่นิ้วมาสัมผัสที่ช่องทางของเขาแต่หากเป็นแก่นกายของวี ได้ถูกสอดเข้ามาในช่องทางของเขา ร่างกายของแทฮยองเกร็งไว้สักพักตามหลักสัญชาตญาณของมนุษย์ แล้วผ่อนคลายตามที่เจ้าตัวต้องการ แล้วเกมรักบทนี้ก็ได้เริ่มขึ้นจริงๆ





“รู้งาานเก่งเหมือนเดิมเลยนะ”


“อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เกิด”


“แฝดใครน่ารักที่สุด”


“ก.. อ๊า~~” เหมือนกับคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ วีได้ขยับช่วงสะโพกของเข้าแก่นกายขยับเข้าออกจากการขยับสะโพกของวี แม้จะเป็นท่วงท่าที่ง่ายๆหรือที่เรียกว่าเบสิกโพสิชั่นท่านึงเลยก็ว่าได้ แต่มันก็สร้างความต้องการและความเสียวให้กับทั้งสองฝ่ายได้ง่ายๆ แถมยังไม่เปลือแรงโดยใช่เหตุกับท่ายากๆ เพราะมันเพิ่งจะบ่ายโมงกว่าๆเท่านั้น เวลาบนเตียงยังมีอีกยาวไกลเพราะวีกลับมาอยู่บ้านแล้ว หลังจากที่วีเป็นผ่านรุกและเริ่มเกมได้สักพัก ตอนนี้มือของแทฮยองได้มาสาวณุดแก่นกายของตัวเองควบไปกับการขยับสะโพกของวี






“อ๊า…..” เสียงครางต่ำลากยาวของแทฮยองได้ดังออกมาพร้อมกับ น้ำสีขาวขุ่นที่พุ่งออกมาจนเกือบถึงระดับอก ร่างกายกระตุกเกร็งเป็นจังหวะเพราะการปล่อยน้ำรักของตัวเอง เมื่อวีเห็นว่าอีกคนเสร็จถึงจุดหมายแล้วตัวเองจึงได้ถอนแก่นกายออกมาพร้อมดึงถุงยางออก ถุงยางที่ค่อยๆหล่นลงพื้นจากมือซ้ายของวี เป็นจังหวะเดียวกับมือขวาที่เขารูดแก่นกายตัวเองเหนือหน้าท้องของแทฮยอง จนน้ำรักขาวขุ่นปนใสไหลออกมาจากปลายแก่นกาย หยดลงบนหน้าท้องของแทฮยอง ‘อื้ม...’ เสียงคราบตอบรับจูบจากแทฮยอง เป็นสิ่งที่บอกว่าเกมรักเกมนี้จบแล้ว และเป็นอาจจะจูบที่สามารถเริ่มอีกได้อีกรอบนึง แต่เขาทั้งคู่เลือกที่จะจบเพียงแค่นี้






“หายคิดถึงยัง”


“หายแล้วแทไปอาบน้ำก่อนนะ”


“ครับ” แทฮยองลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวของตัวเองที่วางอยู่บนพื้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป เมื่อแทฮยองพ้นสายตาของวีไป เป็นเวลาเดียวกับที่เสียงไลน์ดังเข้ามาในโทรศัพท์ของแทฮยอง





‘ปิ้งปิง’


[กุกกี้ : ทำไม หมาแทอาบน้ำนานจัง กระต่ายกุกคิดถึงนะ]





To be Continue

BTS - [_____] #สปอย [ V x TaeHyung x _____ ]

ช่วงเวลาบ่ายกว่าๆของกรุงโซล รถ BMW 730Ld ค่อยๆผ่านลานน้ำพุ(นึกถึงโฆษา Toyota Camry Hybrid ไว้นะ)พร้อมกับค่อยตีวงเลี้ยว ขับเข้ามาจอดเทียบประตูหน้าบ้าน ประตูของรถด้านหลังได้ถูกเปิดออกพร้อมกับชายหนุ่มสูง 178 ในชุดลำลองธรรมดาๆ

“ผ่านไปตั้งหลายปีบ้านยังสภาพเหมือนเดิมเลยนะ แต่คงมีไม่กี่อย่างหรอกที่มันเปลี่ยนไป”

“อ่อยพี่แต่เช้าเลยนะ”

“เปล่าอ่อยนะ แค่คิดถึงพี่มากแค่นั้นเอง พี่จากไปตั้ง5ปีนะ”

“พี่กลับมาแล้วนี่ไง” มือของวีโอบเอวของแทฮยองผู้เป็นน้องแล้วกระตุกผ้าเช็ดตัวเบาๆ พร้อมกับกระซิบเบาๆว่า ‘เดี๋ยวจะทำให้หายคิดถึงเลยล่ะ’

131130 방탄소년단 팬싸인 (더냐이에서)