BTS - [_____] [ V x TaeHyung x Kook ] Part 4

อาจจะเป็นโชคเข้าข้างแทฮยองก็เป็นได้ที่ เป็นร้านอาหารจีนแบบเหลาทำให้แบ่งโต๊ะเป็นห้องๆไป อย่างน้อยๆสำหรับแทฮยองก็คงจะเป็นการลดโอกาสของความเป็นไปได้ ที่จะเจอจองกุก ขณะที่แทฮยองกำลังยืนใช้ความคิดที่จะเข้าข้างตัวเอง วีได้หันกลับมาเห็นว่าแฝดของจนไม่ได้เดินตามมาด้วยจึงเดินกลับมาหา แล้วจับมือของแทฮยองให้เดินตามเขามาด้วย





“เข้ามากันช้าจริง จีบกันอยู่ได้นะ” ดาร่าที่นั่งสั่งอาหารจีนมาจนเรียกว่า แทบจะล้นโต๊ะกลมโต๊ะนี้ สำหรับคนจนหรือคนธรรมดาอาจจะบอกว่า มันเยอะเกินความจำเป็นและออกไปทางพุ่มเพือยเสียด้วยซ้ำ กล่าวแซวลูกแฝดของตนที่กำลังเปิดประตูไม้เลื่อนบางๆเข้ามา





“เปล่าหรอกครับแม่”


“แทฮยองเป็นอะไรเปล่า เงียบตั้งแต่มาถึงเลยนะ”


“อ่า.. เปล่าหรอกครับ ”


“วีลูกหยอกอะไรน้องหรือเปล่า ทำไมน้องมึนขนาดนี้”







“ขออนุญาติเสริฟอาหารนะคะ” พนักงานหญิงพร้อมชุดจีน สองคนได้เข้นรถเข็นเข้ามาเสริฟอาหารเพิ่ม พร้อมกับเติมเครื่องดื่มที่พร่องลงไปบ้างขอดาร่าที่นั่งรอ ลูกชายแฝดของเธอ





“เอ้าไหนๆ อาหารก็มาครบละ กินให้มันเยอะๆล่ะ”


“แม่บอกใครครับผมหรือวี”


“ทั้งคู่นั้นแหละ ตัวจะแห้งไปไหนกระดุกยังไม่ปิดกินๆเข้าไป ดูอย่างจองกุก เพื่อนแกหน่อยสิ่แทฮยอง โตไวกว่าแกอีก” หลังจากที่ดาร่าบ่น ลูกชายของเขา ด้วยความเร็วราวกับเป็นแร็พเปอร์ ก็ได้หมุนกระจกกลางโต๊ะให้ เป๋าฮื้อน้ำแดง และเป็ดปักปิ่งไปให้ ทางวีและแทฮยองที่นั่ง อยู่ฝั่งตรงข้ามของเขา




“แม่เดี๋ยวนะ แล้วแม่...”


“ขนมจีบกุ้ง กระเพาะปลา ปลากระพงนึ่งมะนาว” วีที่กำลังจะถามว่า แม่เลื่อน เป๋าฮื้อน้ำแดง กับเป็ดปักกิ่ง ที่เรียกว่าเป็นตัวหลักๆของโต๊ะจีนมาให้เขา แต่ความสงสัยก็หมดไปเมื่อ แทฮยองร่ายรายการอาหารที่อยู่ทางฝั่งของแม่





กลับมาทางฝั่งของจองกุก ตอนนี้กำลังล้างมืออยู่ในห้องน้ำ และกำลังจะออกจากห้องน้ำ ก็สวนกับ แทฮยองที่เพิ่งจะเดินเข้ามา





“จองกุก”


“..”


“จองกุก” หากไร้ซึ่งเสียงตอบกลับจากอีกฝ่าย จองกุก เดินสวนเขาออกจากที่ตรงนั้นด้วยความเร็ว หากแต่นี้ก็เหมือนละครทั่วๆไป แทฮยองก็ตามจองกุกด้วยความเร็ว แล้วจับข้อมือของอีกคนไว้





“จองกุกนายเป็นอะไร”


“เปล่าครับ ฮยองปล่อยผมด้วย พ่อผมรอนานแล้ว” จองกุกว่าพร้อมแกะมือของแทฮยองออก แล้วเดินหันหลังกลับออกไป ปล่อยให้แทฮยองยืนงงกลับการกระทำของอีกคน




‘ตึ๋งตึง...’ เสียงแจ้งเตือนของแอพพลิเคชั่นไลน์ ในโทรศัพทท์ของแทฮยองดังขึ้นพร้อมๆกับข้อความ




[กุกกี้ : ผมรู้ว่าฮยอง งง ฮยองทำอะไรฮยองย่อมรู้อยู่แก่ใจนะ]


[หมาแท : ฮยองไปทำอะไรผิด]


20 นาทีถัดมา หลังจากที่แทฮยองกลับมานั่งที่โต๊ะกับครอบครัวจนถึงตอน คิดเงินในระหว่างที่รอใบสลิป สำหรับเซ็นจากการจ่ายผ่านบัตรเครดิต แทฮยองก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดส่งข้อความผ่าน แอพพลิเคชั่นไลนือีกครั้ง


[หมาแท : จอนจองกุก มาคุยกันเลยนะ]





[กุกกี้ : อะไรฮยอง ผมปั่นจัรยานกลับบ้านนะผมไม่ว่างคุยหรอก ]


[กุกกี้ : อ่อ ผมถึงบ้านผมคงเหนื่อย คงคุยกับอยองไม่ได้ ฝันดีครับ]


[แทฮยอง : เดี๋ยวสิ่] คงช้าไปสำหรับแทฮยอง เพราะข้อความที่ส่งไป ถึงจะเป็นนาทีเดียวกกัน แต่อีกฝ่ายกลับไม่ได้อ่าน ไม่มีคำว่า Read ให้เห็น





จองกุกที่ถึงบ้านเรียบร้อยแล้ว ก็เดินขึ้นห้องแล้วปิดโทรศัพท์ของเขาทันที จากนั้น โทรศัพท์ก้อยู่ในสภาพเดียวกับเจ้าของ หลังของจองกุก เอนล้มลงนอนราบไปกับเตียงพร้อมๆกับ Note2 ที่ค่อยๆลงมาบนที่นอนถูกปล่อยจากมือของจองกุก วันนี้คงหมดไปอีก 1 วัน สำหรับ จองกุก วันนี้เขาคงไม่เหนื่อยเท่าไหร่หากว่าเขาไม่เจอแทฮยอง จองกุกคิดกับตัวเองว่าอะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิด ตั๋วเครื่องบินสำหรับการบินมาประเทศไทย ตอนนี้มันอยู่ในมือของเขาแล้ว และอาจจะต้องพูดว่า ลาก่อนนะแทฮยองฮยอง

BTS - [_____] [ V x TaeHyung x Kook ] Part 3

ช่วงเย็นของวันเดียวกันนั้น รถยนตร์ Rolls-Royce Phantom เข้ามาจอดที่หน้าบ้าน คนใช้ประจำบ้านเดินมาเปิดประตูรถให้กับคุณผู้หญิงของบ้านแห่งนี้ หลังจากที่ประตูรถถูกเปิดหญิงสาวได้ก้าวลลงจากรถด้วยความสง่างามพร้อมเดินเข้าไปเข้าในบ้าน





“คุณวีกลับมาแล้วนะคะ”




“แล้วตอนนี้”


“คุณวีอยู่กับคุณแทฮยองในห้องค่ะ”


“ไปพักได้ละ อ่ออย่าลืมล้างรถด้วยล่ะ” หญิงสาวที่เพิ่งสั่งคำสั่งกับแม่บ้าน ได้เดินขึ้นมายังตัวบ้านด้วยท่าการเดินชองเธอโดดเด่น ด้วยชุดสีขาวร้องเท้าส้นสูงพร้อมหมวกบีกขนาดใหญ่ [ประมาณนี้] ไม่แปลกที่เธอจะเป็นสาวสวยไฮโซ ที่โด่ดเด่นของกรุงโซล




“แม่กลับมาแล้วหรอครับ”


“กลับมาก็ไม่ไปหาแม่ รอให้แม่มาหานะ วี น้องแกสำคัยกว่าสิ่นะ”


“แม่น้อยใจ พี่วีหรอครับ” ลูกชายคนเล็กคนหญิงสาวผู้นี้ เข้ามาช่วยพี่ชายเอาใจเชิงง้อ แม่ของตัวเองว่าด้วยเรื่องที่กลับมาแล้วไม่ไปหาแม่แต่มาหาเขาแทน



“อ่ะๆ ช่วยง้อขนาดนี้ไม่งอนก็ได้”


“จริงนะครับ รักแม่ด้าที่สุดเลย” เสี่ยงทั้งสองของลูกเธอ ได้พูดออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย แล้วเข้าไปกอดผู้เป็นแม่



“ป่ะกินข้าวกัน ขอแม่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ”


“คร้าบ” หญิงสาวได้เดินขึ้นไปยังห้องของเะอ เพื่อเปลลี่ยนเสื้อผ้าให้เหมาะกับการไป รับปะทานอาหารนอกบ้าน



“โอ๊ย!!! เจ็บๆๆ”


“ทำไมไม่ไปหาแม่ก่อน” แทฮยองได้เอามือเรียวไปหยิกที่หูของวีผู้เป็นพี่ เพราะเรื่องเมื่อสักครู่


“ก็เค้าคิดถึงน้องรักคนนี้หนิ่”


“น้องหรือเมีย”


“แม่อ่ะ รู้ทันผมตลอดเลย” เสียงโวยเล็กน้อยจาก วีลูกชายคนโตที่กำลังจะหอมแก้มแทฮยอง เพราะผู้เป็นแม่รู้ทันไปซะทุกเรื่องเข้ามาขัดไว้



“เอาเป็นว่าแม่ไม่กวนแกสองคนสวีทกันแล้วกัน ขับรถกันไปเองนะ ซอนมีไปบอกจุนฮีว่าไม่ต้องเอารถใหญ่ออกแล้วนะ เจอกันที่ร้านล่ะ”



“ครับแม่” เมื่อแม่ของทั้งสองออกจากตัวบ้านไป ไม่นานทั้งสองคนก็ตามออกไป



“พี่วีขับนะ”


“ก็ได้ๆ”รถ Porsche รุ่นขลัง 911 Tubo S Cabioret [รูป] ถูกขับออกจากโรงจอดรถใต้บ้านโดยวีและมีผู้โดยสารเป็น น้องชายที่มากกว่าน้องชายฝาแฝดนั่งอยู่ข้างๆ





ฝั่งจองกุก



“แม่ครับ พ่อยังไม่กลับมาหรอ”


“พ่อเค้าโทรมาบอกว่า วันนี้กินข้าวนอกบ้าน”


“แล้ว...”


“จักรยานค่ะลูก พ่อบอกว่าให้เราปั่นจักรยานไป ไปกันเถอะลูกเดี๋ยวไม่ทัน” จองกุกและพัคบอม เดินออกจากบ้านพร้อมกับจักรยานเสือกหมอบคนละคัน




ราว 15 นาทีผ่านไป พัคบอมและจองกุกก็มาถึงร้านอาหารที่นัดกับชานยอลไว้



“นั้นใช่พ่อป่ะ”


“เหมือนจะใช่ครับ” พัคบอมชี้ไปยังรถจักรยานที่ ร่างตัวสูงของชานยอลกำลังปั่นเข้ามา ยังที่จอดรถจักรยาน


“เพิ่งถึงเหมือนกันหรอคุณ”


“ค่ะ เพิ่งถึงสักพัก เข้าไปพักเหนื่อยกันข้างในเถอะค่ะ” หลังจากที่3คนพ่อแม่ลูกตระกูลพัค เดินลับเข้าร้ายอาหารไปได้ราวๆรวม 20นาที รถ Roll-Royce Pantom และ Porsche 911 ของครอบคัวคิม ก็เข้ามาจอด ณ ลานจอดรถของร้านอาหารแห่งนี้






“อยู่อังกฤษ แว๊นรถประจำล้ะสิ่ ขับซะเร็ว”


“ไม่หรอกครับแม่ รถมันแรง”


“แทฮยอง เหม่ออะไร เข้าไปข้างในกันลูก ตรงนี้แม่ร้อนนะ” แทฮยองที่ลงจากรถมา เมื่อยเงยหน้าขึ้นจากการมองพื้นขณะก้าวลงจากรถ ก็พบ จักรยานเสือหมอบแฝด 2 คัน และจักรยานไฮบริดทัวริ่ง ที่คุ้นเคยอีกคัน ภายในใจได้แต่ ภาวนาหวังว่าจักรยานทั้ง 3 คันนี้ไม่ใช่ของจองกุก



“ปะเปล่าครับ พี่วีขับรถเร็วมั้งครับผมเลยเบลอ”


“ป่ะเข้าไปข้างในกัน”