EXO The Ripper Part II [Full]

00.05 เจ้าหน้าที่ตำรวจได้เข้ามาดูเหตุการณ์ ครั้งนี้โดยมีซูโฮเป็นพยานบุคคล เพราะเป็นผู้เห็นเหตุการณ์ หลังจากให้ปากคำกับเจ้าหน้าที่ตำรวจเสร็จ ซูโฮก็ได้เดินกลับมาที่บ้านของเขา ที่ตอนนี้หน้าบ้านเขาโล่งผิดปกติตรงที่ไม่มีรถของเขาจอดอยู่

                ‘ตึง ตือรือรื้องตึงตึง ‘ เสียงเรียกเข้าของ Samsung Galaxy S4 ได้ดังขึ้นพร้อมเบอร์จากต่างประเทศที่โทรเข้ามา

                “ครับ”

                “พี่ไม่มีรถไปรับนะครับ”

                “บ่ายโมง พี่เข้าเวรอ่ะ กลับมาที่บ้านเองได้ไหม หรือจะมารอพี่ที่โรงพยาบาล”

                “เลิกงาน บ่าย3 ครับๆ เจอกันครับ”

เมื่อสิ้นสุดบทสนทนา ซูโฮก็ได้เดินเข้าบ้านแล้วจัดของเล็กน้อยก่อนจะพาร่างของเขาขึ้นไปยังห้องนอน เพื่อที่จะได้อาบน้ำและนอนหลับไปกับค่ำคืนที่หวังว่าจะเงียบสงบ เพราะเจอเรื่องร้ายๆมา

ร่างเปลื่อยเปล่าของซูโฮยืนอยู่ใต้สายน้ำจากฝักบัว ไอจากน้ำอุ่น ที่ออกมาจากฝักบัวมากระทบกับอากาศที่เกือบจะเย็นทำให้กระจก Tempered glass เป็นฝ้าสีขาวและมีหยดน้ำกระเด็นมาติดที่กระจก

                อื้อ....

                เสียงร้องของซูโฮที่ดังรอดอออกมาจากมือที่เอามาปิดปากเขาอยู่ มือปริศนาที่มาปิดปากและค่อยๆลากเขาจากข้างหลัง ชายลึกลับได้ลากตัวซูโฮมายังที่นอนที่อยู่ด้านหลัง ไม่ว่าซูโฮพยายามดิ้นยังไงก็ไม่สามารถหลุดออกจากแขนแกร่งนี้ได้

### nc ###

                “อือ..” เสียงของซูโฮได้หายไปเมื่อมีก้อนผ้ามาอยู่ในปากของเขา สภาพของซูโฮตอนนี้ล่อแหลมมากร่างกายที่ไร้ซึ่งสิ่งปกปิดใดๆ แม้ผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก มือที่พยายามดันอีกคนออก แต่ตอนนี้มือทั้งสองข้างพร้อมเท้าทั้งสองข้างนั้นได้ถูกผูกด้วยเส้นเอ็น จากคนลึกลับคนนี้ และสัมผัสอันแผ่วเบาได้เริ่มสร้างความกลัวให้กับซูโฮ       ร่างกายของซูโฮถูกชายลึกลับไซร้ไปตามต้นคอแล้วแผงอกขาวเบาๆ มือของชายลึกลับคลึงสะโพกของซูโฮอย่าทะนุถนอม ไม่มีแม้แต่รอยคิสมาร์ค นิ้วจากชายลึกลับได้ส่งเข้ามาในช่องทางสีหวานของซูโฮ                นิ้วมือเพียงหนึ่งนิ้วที่สอดเข้าไปยังในช่องทางของคนที่ไม่เต็มใจแม้จะเข้ายาก แต่ไม่เสียความพยายามของชายลึกลับเมื่อเข้ามาได้ เขาก็เริ่มใช้นิ้วงคลึงช่องทางของซูโฮ ร่างของซูโฮที่เคยดินขันขืนตอนนี้ กลับต้องอยู่เฉยๆเพราะความรู้สึกเจ็บเล็กน้อยที่ช่องทางของตัวเอง จากสิ่งประหลาดที่เข้ามาในร่างกาย

                “อ้า.. ออกไปนะ” เมื่อชายลึกลับได้เอาผ้าที่อยู่ในปากของซูโฮออก ซูโฮก็เริ่มสั่งให้ชายลึกลับหยุดการกระทำทั้งหมด แต่กลับไม่ใช่แบบนั้น นิ้วของชายลึกลับได้เพิ่มเข้าไปในช่องทางของซูโฮ พร้อมกับค่อยๆคลึงมันอย่างใจเย็น ชายลึกลับกดจูบลงบนขมับของซูโฮอย่างแผ่วเบา เพื่อหวังจะให้ซูโฮได้ผ่อนคลาย

                “อ่ะ.. หยุดเถอะ ฮึก” กับชายปริศนา คงจะไร้ประโยชน์ที่จะร้องขอให้เขาหยุดการกระทำนั้น แก่นกายของชายลึกลับได้เข้ามาในช่องทางของซูโฮแทนที่นิ้วของเขาไปก่อนหน้านั้น

                “ฮือ.. ฮึก ” น้ำตาของซูโฮเริ่มไหลออกมา ความอดทนต่อเหตุการณ์นี้ของเขามันจบลงแล้ว เขารับไม่ไหวแล้วกลับกันชายลึกลับยังไม่หยุดการกระทำนั้น เขาค่อยๆขยับแก่นกายในช่องทางของเขา ช่องทางที่ตอดรัดแก่นกายของเขา กับการขยับเป็นจังหวะช้าๆเส้นเอ็นที่มัดไว้ก่อนหน้าค่อยๆหลวมลงจนตอนนี้ มันได้หลุดออกจากกัน มือของซูโฮเป็ นอิสระแล้ว แต่ซูโอกลับไม่มีแรงที่จะผลักคนตรงหน้าออกเพราะความเสียวที่อีกคนกำลังมอบให้โดยที่เขาไม่ต้องการ สภาพเขาตอนนี้ราวกับเป็นตุ๊กตายางที่มีชีวิตคงไม่ต่างเป็นแน่แท้นอนนิ่งๆบนเตียง ให้อีกคนกระทำ

                “อ้า.. ฮึก..” เสียงครามงที่ปนออกมาพร้อมกับเสียงสะอื้นจากซูโฮ ดังมาตลอดจนช่วงสุดท้าย ที่เป็นจุดไคลแม็กของ เซ็กส์ครั้งนี้ ชายลึกลับได้ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นกึ่งใสเข้าไปในช่องทางของซูโฮ ชายลึกลับได้ถอนแก่นกายออกจากช่องทางของเขาแล้วเอามือของเขาจับแก่นกายของซูโฮแล้วค่อยๆ ใช้มือของเขารูดแก่นกายของซูโฮช้าๆ เมื่อซูโฮได้ปลดปล่อยออกมาแล้วก็ได้สลบไปกับความเหนื่อยล้าที่ได้มาจากการมีเซ็กส์และร้องไห้

                “ขอโทษนะครับที่ต้องทำแบบนี้” ชายลึกลับได้หยิบปากกาเคมีมาเขียนที่ต้นแขนข้างขวาของซูโฮ ‘130202-3-1 HZT ’

                “หวังว่าคุณจะตามผมเจอนะครับ” ก่อนที่ชายลึกลับคนนี้จะจากไป กระดาษแผ่นเล็ก ได้ถูกทิ้งไว้ข้างๆร่างของซูโฮที่ยังคงหลับไหลอยู่

### NC ###

05.00 ซูโฮตื่นขึ้นมาอย่างเป็นประจำแต่วันนี้คงผิดไปจากเดิมหลังจากได้เห็นชายลึกลับแล้วเขาก็ได้สลบไป ซูโฮได้พยายามลุกขึ้นเพื่อที่จะเดินไปอาบน้ำ ห้องน้ำห้องๆที่เขาพบกับชายลึกลับ ซูโฮผมตัวเองในกระจกแล้วพบกับข้อความที่แขน ‘130202-3-1 HZT ’ เป็นตัวเลขที่ทำให้เขานึกถึงกระดาษใบที่มาแปะท้ายรถเขาวันนั้น  แต่กลับมีความยาวที่มากขึ้นแต่ถึงมันจะมากยังไง ก็ยากต่อความเข้าใจของเข้าอยู่ดีว่ากำลังจะสื้อถึงอะไร

                5.30 หลังจากที่ซูโฮอาบน้ำแต่งตัวและกินข้าวเสร็จ  ความง่วงก็เข้ามาหาเขาอาจจะเป็นเพราะเขาเพลียจากการเหตุการณืเมื่อคืนที่ทำให้เขาต้องนอนดึกเป็นพิเศษ ความมืดค่อยๆเข้ามาหา ซูโฮ อย่างช้าๆ จนเปลือกตาของเขาปิดสนิท

9.23

                “ครับๆๆๆ กำลังรีบไปครับ”

                “ขอโทษด้วยครับ” ซูโฮรีวางสายแล้วออกจากบ้านอย่ารีบๆ เดินตรงไปที่โรงจอดรถของบ้านอย่างเคยชินแต่หากว่าตอนนี้รถเขาไม่อยู่แล้ว ทำให้ซูโฮหัวเสียขึ้นไปอีก      ร่างของซูโฮพยายามที่จะวิ่งออกไปยังหน้าปากซอยเพื่อเรียกรถไปยังที่ทำงานของเขา แต่ร่างกายของเขากลับไม่ได้อำนวยขนาดนั้น ความเจ็บได้เข้ามาขัดขวางเขา

9.40 ตอนนี้ซูโฮได้มาถึงหน้าปากซอยของเขา เมื่อของเขาพยายามที่จะโบกเรียกแท็กซี่ซึ่งส่วนมากจะไม่ค่อยจอดเพราะมีคนโดยสารอยู่แล้ว หรือเหมือนเช่นคันนี้

                “โรงพยาบาลซอกวันครับ”

                “น้ำมันจะหมดครับ” มุขเดิมๆของเหล่า Taxi ที่พยายามจะปฏิเสธผู้โดยสารหน้าตาย เวลาของซูโฮเหลือน้อยลงทุกที

‘ตึง ตือรือรื้องตึงตึง ‘ เสียงเรียกเข้าได้ดังขึ้นมาพร้อมเบอร์จากโรงพยาบาล

                “ครับๆ อยู่บนรถแล้วครับ”

                “.....” ไม่มีเสียงตอบกลับจากซูโฮไปถึงคู่สาย  เพราะโรงพยาบาลได้โทรมาบอกว่า โรงพยาบาลสามารถหาคนมาแทน ซูโฮในวันนี้ได้แล้ว เขาไม่ต้องไปโรงพยาบาลแล้ว ตอนนี้เขาเดินกลับมาพักที่บ้าน แต่เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด SMS จากบริษัทประกันเรียหไปรับรถ เพราะมีของในสต็อกพอดี จึงเปลี่ยนให้ได้เลยเนื่องจากรถเสียหายไม่มาก

ตอนนี้เป็นเวลา 12.00 ซูโฮได้ทำการเช็คสภาพรถ พร้อมรับรถคืนมาจากประกัน Ford Focus ของเขา ค่อยๆเคลื่อนออกจากอู่ซ่อมรถ ไปตามทางถนนเพื่อตรงไปยังสนามบินอินชอน วันนี้น้องของเขากลับจาก อังกฤษเพราะจบการศึกษาจากที่นั้นแล้ว

เบรคค่อยๆชลอความเร็วของรถจนเหลือ 0 จอดรออยู่ที่หน้าเกต  เมื่อเขาเห็นน้องของเขาเดินออกมาได้บีบแตรเรียกให้อกคนสนใจ พร้อมเปิดหน้าต่างรถยื่นหน้าออกไปให้อีกฝ่ายรู้

ปึก

“ไหนว่ามารับแบคไม่ได้ไงครับ”  ทันทีเมื่อเสียงปิดประตูรถดังขึ้น คนที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องชายก็ได้ ถามผู้เป็นพี่ชายว่าทำไมถึงมารับเขาได้ทั้งๆที่บอกว่ารถส่งซ่อม

“ได้รถพอดีน่ะเลยมารับแล้วก็โรงพยาบาลให้หยุด”

“ถอยรถให้ก็โดนซะละเนอะ”

กริ๊ก

“พอเถอะแบค กลับบ้านเลยเปล่า” ถนนค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากช่องจอดแบบพาร์นาเรล เมื่อเสียงล็อกเข็มขัดนิรภัยได้ดังขึ้น พร้อมกับคำถามจากซูโฮ

“กลับสิ่ครับเหนื่อยจะแย่”

ท่ามกลางการจราจรที่ติดขัดในกรุงโซล ทำให้รถไปถึงที่หมายช้ากว่าที่คิด ซูโฮจึงเลือกที่จะชวนแบคฮยอนคุยแต่ทุกอย่างกลับขัดใจเขาไปซะหมด

“อ่าวหลับแล้วหรอ”

“...” มือบางของซูโฮได้เอื้อมลงไปปรับอุณภูมิแอร์แบบแยกฝั่งให้เหมาะกับการนอนของอีกคน  พร้อมกับขับรถอย่างช้าลงเพื่อให้อีกคนได้นอนสบายๆ ก่อนจะถึงบ้าน

EXO The Ripper NC Part II

### nc ###

                “อือ..” เสียงของซูโฮได้หายไปเมื่อมีก้อนผ้ามาอยู่ในปากของเขา สภาพของซูโฮตอนนี้ล่อแหลมมากร่างกายที่ไร้ซึ่งสิ่งปกปิดใดๆ แม้ผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก มือที่พยายามดันอีกคนออก แต่ตอนนี้มือทั้งสองข้างพร้อมเท้าทั้งสองข้างนั้นได้ถูกผูกด้วยเส้นเอ็น จากคนลึกลับคนนี้ และสัมผัสอันแผ่วเบาได้เริ่มสร้างความกลัวให้กับซูโฮ       ร่างกายของซูโฮถูกชายลึกลับไซร้ไปตามต้นคอแล้วแผงอกขาวเบาๆ มือของชายลึกลับคลึงสะโพกของซูโฮอย่าทะนุถนอม ไม่มีแม้แต่รอยคิสมาร์ค นิ้วจากชายลึกลับได้ส่งเข้ามาในช่องทางสีหวานของซูโฮ                นิ้วมือเพียงหนึ่งนิ้วที่สอดเข้าไปยังในช่องทางของคนที่ไม่เต็มใจแม้จะเข้ายาก แต่ไม่เสียความพยายามของชายลึกลับเมื่อเข้ามาได้ เขาก็เริ่มใช้นิ้วงคลึงช่องทางของซูโฮ ร่างของซูโฮที่เคยดินขันขืนตอนนี้ กลับต้องอยู่เฉยๆเพราะความรู้สึกเจ็บเล็กน้อยที่ช่องทางของตัวเอง จากสิ่งประหลาดที่เข้ามาในร่างกาย

                “อ้า.. ออกไปนะ” เมื่อชายลึกลับได้เอาผ้าที่อยู่ในปากของซูโฮออก ซูโฮก็เริ่มสั่งให้ชายลึกลับหยุดการกระทำทั้งหมด แต่กลับไม่ใช่แบบนั้น นิ้วของชายลึกลับได้เพิ่มเข้าไปในช่องทางของซูโฮ พร้อมกับค่อยๆคลึงมันอย่างใจเย็น ชายลึกลับกดจูบลงบนขมับของซูโฮอย่างแผ่วเบา เพื่อหวังจะให้ซูโฮได้ผ่อนคลาย

                “อ่ะ.. หยุดเถอะ ฮึก” กับชายปริศนา คงจะไร้ประโยชน์ที่จะร้องขอให้เขาหยุดการกระทำนั้น แก่นกายของชายลึกลับได้เข้ามาในช่องทางของซูโฮแทนที่นิ้วของเขาไปก่อนหน้านั้น

                “ฮือ.. ฮึก ” น้ำตาของซูโฮเริ่มไหลออกมา ความอดทนต่อเหตุการณ์นี้ของเขามันจบลงแล้ว เขารับไม่ไหวแล้วกลับกันชายลึกลับยังไม่หยุดการกระทำนั้น เขาค่อยๆขยับแก่นกายในช่องทางของเขา ช่องทางที่ตอดรัดแก่นกายของเขา กับการขยับเป็นจังหวะช้าๆเส้นเอ็นที่มัดไว้ก่อนหน้าค่อยๆหลวมลงจนตอนนี้ มันได้หลุดออกจากกัน มือของซูโฮเป็ นอิสระแล้ว แต่ซูโอกลับไม่มีแรงที่จะผลักคนตรงหน้าออกเพราะความเสียวที่อีกคนกำลังมอบให้โดยที่เขาไม่ต้องการ สภาพเขาตอนนี้ราวกับเป็นตุ๊กตายางที่มีชีวิตคงไม่ต่างเป็นแน่แท้นอนนิ่งๆบนเตียง ให้อีกคนกระทำ

                “อ้า.. ฮึก..” เสียงครามงที่ปนออกมาพร้อมกับเสียงสะอื้นจากซูโฮ ดังมาตลอดจนช่วงสุดท้าย ที่เป็นจุดไคลแม็กของ เซ็กส์ครั้งนี้ ชายลึกลับได้ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นกึ่งใสเข้าไปในช่องทางของซูโฮ ชายลึกลับได้ถอนแก่นกายออกจากช่องทางของเขาแล้วเอามือของเขาจับแก่นกายของซูโฮแล้วค่อยๆ ใช้มือของเขารูดแก่นกายของซูโฮช้าๆ เมื่อซูโฮได้ปลดปล่อยออกมาแล้วก็ได้สลบไปกับความเหนื่อยล้าที่ได้มาจากการมีเซ็กส์และร้องไห้

                “ขอโทษนะครับที่ต้องทำแบบนี้” ชายลึกลับได้หยิบปากกาเคมีมาเขียนที่ต้นแขนข้างขวาของซูโฮ ‘130202-3-1HZT ’

                “หวังว่าคุณจะตามผมเจอนะครับ” ก่อนที่ชายลึกลับคนนี้จะจากไป กระดาษแผ่นเล็ก ได้ถูกทิ้งไว้ข้างๆร่างของซูโฮที่ยังคงหลับไหลอยู่

### NC ###

EXO : The Ripper Part I

มนุษย์ออฟฟิส อย่าง ยางซึงโฮ ที่ต้องทำงานเพื่อแลกกับเงินเดือนสำหรับการใช้ชีวิต ของตนเองแต่เดือนนี้เขาคงต้องใช้เงินเยอะเป็นพิเศษ ยางซึงโฮจึงได้ตัดสินใจทำโอทีในรอบดึก ที่ออฟฟิสของเขา

                “พี่ซึงโฮ ผมกลับแล้วนะครับ อย่าหักโหมมากนะครับ”

                “ครับๆขอบคุณนะ มินซอก”  ซึงโอบอกลามินซอกที่ทำงานเสร็จแล้ว ทำให้ตอนนี้ทั้งชั้นมีแต่ซึงโฮคนเดียว และเขายังคงทำงานต่อไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ

22.50 ตามเวลาประเทศเกาหลี ยางซึงโฮได้ออกจากออฟฟิสมายังลานจอดรถ ที่เขาได้จอดรถอยู่ มือหนาได้กดปลดล็อกรถ Ford Focus 2012 สีขาว ขณะกำลังจะเข้ารถ

ตึก

ฉึก

เสียที่ดึกเบาๆเพียงแค่สองครั้งได้จบชีวิตของงยางซึงโฮลง โดยที่ไม่ได้ทันตั้งตัว ร่างของซึงโฮล้มลงกับพื้น มีดขนาด12” ได้ทำการกรีดลงบนร่างของซึงโฮ และทำการชำแหละนำอวัยวะที่เรียกว่าไต ออกจากร่างของซึงโฮอย่างชำนาญ และหายจากไป

6.40 ณ บ้านของ นายแพทย์ซูโฮ

                ‘คดีฆาตกรรมสยองขวัญ’ หัวข้อข่าวบนหนังสือพิมพ์รายวันที่พาดหัวข้อข่าวใหญ่ที่สุดของวัน ทำให้ซูโฮสนใจหัวข้อข่าวนี้มากเป็นพิเศษ

‘คืนวานนี้ได้เกิดการฆาตกรรมนายยางซึงโฮที่ลานจอดรถ ที่ตึกแทยาง จากการสำรวจโดยเจ้าหน้าที่ตำรวจพบว่า ไม่มีทรัพสินสูญหาย สภาพศพของนายซึงโฮ ถูกชำแหละอย่างอำมหิต ทางด้านผู้พบศพ รปภ ของตึกกล่าวว่า ขณะที่เขากำลังเดินสำรวจความปลอดภัยอยู่ได้เห็นรถของ ผู้ตายจอดเปิดประตูทิ้งไว้ แต่ไม่เห็นมีใครอยู่แถวนั้นจึงได้เดินเข้าไปดู แล้วพบบกับผู้ตายที่นอนเสียชีวิตอยู่กับพื้นด้วยสภาพถูกชำแหละเลือดเต็มพื้น...’

‘ตึง ตือรือรื้องตึงตึง ‘ เสียงเรียกเข้าของ Samsung Galaxy S4 สีขาว ได้ดังขึ้นทำให้ ซูโฮ ต้องละความสนใจจากข่าวที่กำลังอ่านชั่วคราวเพื่อมารับโทรศัพท์

“ครับ”

“ประชุมบ่ายสาม บ่ายสามผมต้องตรวจไข้ครับ”

“คือให้ผมสลับเวรวันนี้กับหมอชานยอลใช่ไหมครับ”

“อ่อได้ครับๆ ครับๆ” สายสนทนาได้สิ้นสุดลงพร้อมกับการถอนหายใจหน่ายๆ จากซูโฮ ที่ต้องมาสลับเวรเพื่อประชุม เพราะด้วยความเป็นโรงพยาบาลที่ยังใหม่การประชุมจึงมีบ่อยมากเพื่อจัดการให้ทุกแผนกเข้าที่ได้ แต่เมื่อเขานังเป็นลูกจ้างเขาจะทำยังไงได้

19.30 ซูโฮได้เดินนอกจากห้องประชุมที่ยาวนาน แบ้วเดินทางกลับบ้าน  Ford Focus สี Ink blue metalic ได้ถูกสตาร์ทขึ้น ขณะที่กำลังจะถอยรถออกจากซอง ก็พบกับกระดาษที่แปะอยู่ท้ายรถ ทำให้เจ้าตัวต้องลงจากรถเพื่อไปกระดาษออก

‘2010213 ‘ ซูโฮได้มองเลขบนกระดาษแต่ก็ไม่สามารถเข้าใจตัวเลขเหล่านั้นได้จึงเก็บกระดาษไว้แล้วขับรถออกไป

วันถัดมา 1/2/2013 เป็นวันที่หลายๆคนรอคอยเพราะเป็นวันที่ได้รับเงินเดือน เหมือนเช่น ซูโฮ แต่วันนี้เขารอคอยมากที่สุดเพราะ เป็นวันหยุดของเขา สายตาของเขาได้หันไปสนใจกับหนังสือพิมพ์ฉบับเมื่อวานที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วนึกได้ว่าตนนยังอ่านไม่จบ แล้วมองภาพประกอบข่าวที่ถูกเบลอช่วงท้องที่ถูกชำแหละจนซูโฮได้สังเกตุที่คอว่ามีรอยช้ำ ทำให้เขานึกถึงคดีฆาตกรรมแบบนี้คล้ายๆกับการฆาตกรรมของ Jack The Ripper ที่จะลงมือสังหารเหยื่อด้วยการบีบคอจนเหยื่อสลบแล้วทำการชำแหละอย่างเลือดเย็น

                ‘คดีฆาตกรรมสยาองขวัญที่คนร้ายได้ลงมือสังหารพนักงานหนุ่มที่ตึกแทยาง ทางเจ้าหน้าที่นิติเวชได้ทำการตรวจพิสูจน์พบว่า อวัยวะของผู้ตายว่าไตได้หายไปข้างหนึ่ง และการชำแหละเป็นไปอย่างชำนาญเพราะ’  มือบางได้กดปิดทีวี แล้วขับรถออกจากบ้านไป

20.47

ปึก

แอ้ด.....

หลังจากที่มีวัตถุกระทบกับกระจกรถอย่างแรง ทำให้สัญชาตทาน ของซูโฮเหยียบเบรคอย่างแรง ทำให้ระบบ EBD และ ABS ทำงานตามค่าที่ตั้งไว้ในรถ เพื่อปกป้องคนในรถ กระจกที่ตอนนี้ร้าวและแตกจนมองทางไม่เห็น ทำให้ซูโฮคิดในใจว่าถ้าตนไม่ติดฟิล์มนิรภัย วัตถุชิ้นนั้นคงจะกระแทกกระจกรถทะลุเข้ามาหาเขาแน่แท้

ก็อกๆๆ เสียงเคาะกระจกรถเรียกให้ซูโฮออกจากห้วงความคิด แล้วเปิดประตูลงจากรถ

                “เป็นอะไรไหมครับ”

                “ไม่เป็นไรครับ แค่ตกใจ”

                “เดี๋ยวเรียกประกัน ตอนนี้เราเอารถเข้าข้างทางดีกว่านะครับ”

                “อ่าครับ คุณชื่อ”

                “ผม หวัง จงอินครับ เดี๋ยวให้ผมช่วยนะครับ” จงอินได้เข้าไปในรถของซูโฮแล้วเปิด Sunroof ออกแล้วเลือนเบาะให้ถอยหลังออกไปมากที่สุด แล้วยื่นหน้าออกมาทาง Sunroof แบ้วค่อยๆ ขับเข้าข้างทางอย่างช้าๆ

                “ขอบคุณนะครับ คุณจงอิน”

                “คุณชื่ออะไรหรอครับ”

                “ซูโฮ ครับ”

                “ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมรอประกันเป็นเพื่อนคุณแล้วกันนะครับ”

3 ชั่วโมงผ่านไปหลังจากที่ประกันทำการนำรถของซูโฮไปซ่อม

                “ให้ผมไปส่งก็ได้นะครับ”

                “ไม่เป็นไรครับ ผมเกรงใจ”

                “คุณมีเบอร์ผมแล้วหนิ่ครับ ไว้เดี๋ยวค่อยหาของตอบแทนผมเล้กๆน้อยๆก้ได้ครับ”

                “แต่..”

                “ไม่เป็นไรครับ เชิญครับคุณซูโฮ” ประตูรถ Chevrolet Captiva สี Royal Gray ได้ถูกเปิดออกให้ซูโฮขึ้นไปนั่งโดยจงอิน เมื่อคนตัวเล็กกว่าได้ขึ้นไปนั่งจงอินจริงมานั่งงั่งคนขับแล้วค่อยๆขับรถออกไป

23.59 บ้านของซูโฮ

                “ขอบคุณนะครับที่มาส่งเข้ามาพักในบ้านผมก่อนไหมครับ”

                “ไม่เป็นไรครับผมไปก่อนนะครับ”

                “ครับขอบคุณนะครับ” เมื่อซูโฮได้เปิดประตูเข้าบ้านรถของจงอินก็ได้ขับออกไป ไม่นาน

โครม!!! เสียที่เกิดจากการชนเข้าอย่างแรงได้ดังขึ้นทำให้ซูโฮหันไปมองมันคือรถของจงอินชนเข้ากับเสาไฟ เขาจึงรีบวิ่งเข้าไปดู เลือดได้หยดลงมาจากในตัวรถ ด้วยจรรยาบันแพทย์ซูโฮ ได้เปิดประตูเพื่อจะช่วย แต่พบว่าจงอินเสียชีวิตแล้วจากการแทงด้วยของมีคม จากด้านหลัง  ซูโฮเริ่มคิดในใจว่า Jack The Ripper เริ่มเข้ามาแถวบ้านเขาแล้ว