BTS - [_____] [ V x TaeHyung x Kook ] Part 5

ณ สนามบินนานาชาติอินชอน





“เอาแน่นะเรา 4 ปีเลยนะ”


“ผมเลือกแล้วล่ะครับอา”


“เอาล่ะตั้งใจเรียนละกัน กว่าอาจะหาทุนให้มันยากนะ”


“ครับผมจะเอาให้คุ้มกับที่ได้ทุนเลยครับ”


“เดินทางดีๆล่ะ อาไปทำงานละ” เมื่ออำลากันเสร็จจองกุกก็เดินลับตาเข้าไปในเกต ทิ้งห่างจากอาซึ่งเป็นผู้มาส่ง จนตอนนี้จองกุกได้มานั่งอยู่บนเครื่องบินสายการบินไทยรอเครื่องบินพร้อมเทคออฟจาก สนามบินอินชอน สู่ สนามบินที่….โคตรประหยัดไฟ สนามบินสุวรรณภูมิ





วันต่อมา





6 โมงเช้าตามเวลาประเทศไทย เครื่องได้แลนดิ้งสู่พื้นรันเวย์สุดแสนจะยาวของสนามบินนานาชาติที่คนไทยภูมิใจ จองกุกที่ลงจากเครื่องผ่านการตรวจคนเข้าเมืองตอนนี้กำลังใช้แอร์พอร์ตลิ้งเดินทางไปยัง มหาวิทยาลัยที่เขาได้ทำการสอบชิงทุน(แบบใช้เส้นและด่วนมาก)มา เมื่อถึงหอพักที่ทางทุนมหาลัยจัดไว้ให้เวลาราวๆ7โมง





ถ้าประเทศไทย 7 โมง ตอนนี้ประเทศเกาหลีก็เวลา 9 โมง ไม่แปลกอะไรหากวีจะไม่ได้ไปมหาลัย แต่มันแปลกที่วันนี้ แทฮยองและวียังไม่มีใครลุกจากที่นอน…. แถมด้วยการนอนคนละห้อง เหมือนคู่รักบางคู่ที่แต่งงานไปแล้วทะเลาะกันแยกห้องนอนก็ไม่ต่างลองย้อนกลับไปที่คืนก่อน ที่กลับจากร้านอาหารจีนวันนั้นแทฮยองก็เดินขึ้นห้องของตัวเอง พร้อมกับล็อกกลอนประตู วีที่จะเข้ามานอนกับแทฮยองก็เป็นว่าคงต้องล้มเลิกไป อีกวันถัดมาเจอหน้ากันแค่ทักทายแต่ก็ไม่ได้คุยอะไรกัน เอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้องจนวันนี้…





แทฮยองตื่นมายังไม่ทันได้ลุกก็ เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ตรงหัวเตียงแล้วหยิบโทรศัพท์มาเปิด Line พร้อมกับชื่อคนที่คุ้นเคย





[กุกกี้ : อะไรฮยอง ผมปั่นจัรยานกลับบ้านนะผมไม่ว่างคุยหรอก ]


[กุกกี้ : อ่อ ผมถึงบ้านผมคงเหนื่อย คงคุยกับอยองไม่ได้ ฝันดีครับ]


[แทฮยอง : เดี๋ยวสิ่]





`sat ,xx May`





[แทฮยอง : กระต่าย ] 8:20





[แทฮยอง : จองกรุกกกก ] 15:00





[แทฮยอง : 19.19 ฮยองคิดถึง ] 19:19





`sun ,xx May`





[แทฮยอง : คุกกี้อยู่ไหม ] 9:20





ไม่มีแม้คำตอบกลับหรืออ่านใดๆทั้งสิ้น Note2 ของจองกุก ถูกปิดเครื่องไว้ได้วางอยู่ในลิ้นชักของโต๊ะในห้องนอนจองกุกที่บ้าน เจ้าของๆมันคงไม่อยากจะติดต่อกับใครที่นี่เท่าไหร่นัก





.


.


.


.





คนเราท้อได้แต่ห้ามท้อง้อแฟนทั้งทีต้องง้อให้ได้





[แทฮยอง : อ่านหน่อยเถอะครับ ]





ไม่นานมากนักห้องสนทนาข้อความทุกข้อความที่แทฮยองส่งไปก็ขึ้น read ให้เห็น คุณพ่อปาร์คเข้ามาในห้องนอนของจองกุก เพราะลูกชายตัวดีลืมของไว้ไลน์มาบอกให้ส่งของไปให้





“เอาไว้ไหนละเนี่ยเจ้ากุกของพ่อ” ชานยอลที่มองหาของที่จองกุกลืมไว้เป็นกล่องกระดาษลายไม้ อยู่ในชั้นใกล้ๆโต๊ะทำงานในห้อง





“เจอละ ลืมโทรศัพท์ด้วยหรอเนี่ย” ชานยอลจึงวางของไว้บนโต๊ะแล้วหยิบโทรศัพท์ของจองกุกขึ้นมาเปิดเครื่องด้วยแบตที่ตอนนี้เหลือ 6% หลังจากเครื่องจับสัญญาณ 4G Advance 300Mb ของ ค่ายโทรศัพท์ชื่อดังในเกาหลีได้ ไลน์ก็เด้งเข้ามาทันที





[ หมาแท sent an message : อ่านหน่อยเถอะครับ ]





การตั้งชื่อที่แปลกๆ สัญชาตญาณของความเป็นพ่อ+ความอยากรู้ ก็ได้ทำการปลดล็อคหน้าจอแล้วเปิดเข้าแอพและไล่อ่านข้อความทั้งหมดในทันที





ชานยอลก็รู้พร้อมๆกับปาร์คบอม ว่าลูกเขาคนเดียวคนนี้มีแฟนเป็น ผู้ชายด้วยกัน เขาพยายามทำเป้นไม่ใส่ใจกับความหลังต่างๆที่ผ่านมาของเขา ชานยอลไม่ใช่คนที่แอนตี้เรื่องจะมีแฟนเพศเดียวกันอะไรขนาดนั้น ชานยอลหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาพร้อมไล่ชื่อไปยังคนๆนึง





“ครับ ตอนนี้คุณแม่ว่างไหมครับ”





“เดี๋ยวผมไปรับนะครับ” ชานยอลเก็บโทรศัพท์ทั้งสองเครื่องลงกระเป่ากางเกงแล้วเดินไปที่รถ bmw 320d สีขาวบริสุทธิ์ที่ปาร์คบอมเพิ่งขับเข้ามา





“คุณไม่ต้องดับเครื่องนะผมใช้ต่อ อ่อแล้ววันนี้ไม่ต้องทำกับข้าวเผื่อนะกินก่อนได้เลย” ปาร์คชานยอลเอียวตัวหลบปาร์คบอมที่ยังยืนอยู่ที่ประตูรถแล้วเข้ามานั่งในรถ เข็มขัดนิรภัยได้มาล็อกตัวชานยอล มือซ้ายกดเข้าโหมด sport+ แล้วเข้าเกียร์ขาขวาเหยียบคันเร่งมิดเท้า จนปาร์คบอมแอบสงสัยไม่ได้





รถของชานยอลได้มาจออยู่ที่หน้าประตูบ้านบ้านนึงที่ีตอนนี้ชานยอลรอให้ยามเฝ้าประตูหน้าบ้านเปิดประตูให้





“คุณแม่สบายดีนะครับ”