BTS - [_____] [ V x TaeHyung x Kook ] Part 2

เวลาราวๆประมาณบ่ายสองโมง เด็กหนุ่มวัย17ปี(นับจีน) นอนอยู่บนเตียงไซส์สำหรรับนอนคนเดียว มือเล็กของเด็กหนุ่ม ได้เอื้อมมือมาหยิบ Galaxy Note2 ที่อยู่ข้างตัวหลังจากตื่นขึ้นมา นิ้วเรียวเลื่อนปลดล็อกจอ พร้อมส่งข้อความผ่านแอพพลิเคชั่นไลน์ไปหาคนที่เขาคิดถึงในตอนนี้





[กุกกี้ : ทำไม หมาวีอาบน้ำนานจัง กระต่ายกุกคิดถึงนะ]

[หมาแท : หมาวี Send a image ]

15 นาทีผ่านไป

[หมาแท : เงียบทำไมหรอครับ ] เด็กหนุ่มที่ชื่อว่า จอน จองกุก หรือ กุกกี้ ตอนนี้อยู่ในสภาพที่เรียกว่าช็อกก็อาจจะเป็นได้ เหตุคงมาจากภาพที่ถูกส่งมาในโทรศัพท์เป็นภาพ วีถ่ายรูปกับกระจกในสภาพเปลือยกายเผยให้เห็นทุกสัดส่วน มันคงไม่ทำให้จองกุกช็อกเท่ากับ ถุงยางใช้แล้วมันตกอยู่ที่ข้างๆตัวของวี มือที่มีอาการสั่นเล็กน้อยของจองกุก ค่อยๆพิมพ์ข้อความลงบนจอโทรศัพท์หลังจากที่ได้สติกลับคืนมาบางส่วน

[กุกกี้ : ปะเปล่าครับ ผมไปทำธุระก่อนนะครับ] โทรศัพท์ตกลงบนเตียงของเขาเพราะมือของจองกุกไร้เรี่ยวแรงที่จะถือมันต่อ จองกุกค่อยๆชันขึ้นมาตามความรู้สึกของเขาแขนทั้งของข้างกอดเข่าเอาไว้ ใบหน้าที่แสนหวานน่ารัก พุบลงบนแขนของเขาพร้อมน้ำตาที่ค่อยๆไหลรินลงบนแก้มยุ้ยจนหลับไปเพราะความเพลียในที่สุด เวลาล่วงเลยมาถึงช่วงเย็นของวันนั้น รถ BMW 320d คันสีขาวเข้ามาจอดภายในบ้าน ชายหญิงวัยกลางคนลงจากรถกำลังเข้าบ้านก็ได้พบสิ่ผิดสังเกตของพวกเขา เจ้าตัวแสบของพวกเขาไม่ได้อยู่หน้าโทรทัศน์กลางบ้านเหมือนอย่างเคย





"คุณเดี๋ยวขอขึ้นไปดูลูกหน่อยนะ"

"จ่ะๆ ไปเถอะเดี๋ยวผมไปอาบน้ำก่อนนะ" ชายหญิงทั้งสองได้แยกจากกันเพื่อไปทำธุระส่วนตัว หญิงที่เพิ่งเข้ามาคือผู้ซึ่งเป็นแม่แท้ๆของจองกุก เดินขึ้นบันไดมาจนถึงห้องนอนของลูกชายคนเดียวของเขา เสียงเคาะประตูคงไม่จำเป็นกับบ้านหลังนี้ เนื่องจากเหมือนเป็นความไว้วางไว้และไม่มีความลับต่อกัน





"แม่เข้าไปนะลูก" แต่ภึงจะเปิดประตูโดยไม่เคาะ แต่ก็บอกให้อีกฝ่ายรู้เสมอ เมื่อเธอเดินเข้ามาก็พบกับลูกนอนหลับอยู่บนที่นอน เธอนั่งบนบนขอบเตียงของลูกเธอ ค่อยจัดท่าให้ลูกของเธอนอนสบายที่สุด มือที่แสนอบอุ่นและนุ่มของผู้เป็นแม่ค่อยๆลูบผมที่ปรกลงหน้าของลูกเธอ แต่เมื่อเธอกลับสังเกตุเห็นคราบน้ำตาบนในหน้าของลูกเธอ สัญชาตญาณของผู้เป็นแม่ย่อมห่วงลูกเสมอ

"คุณ.." ชายวัยกลางคนที่เป็นคู่ของหญิงสาวคนนี้หรือ พ่อของจองกุกได้เดินเข้ามาในห้อง พร้อมกล่าวเรียกผู้ซึ่งเป็นภรรยสของตน แต่ได้เพียงแค่เรียกเท่านั้นก็ต้องเงียบไว้ก่อนเพราะสัญญาณ นิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากที่ภรรยาตนส่งมาให้ หญิงสาวจึงลุกขึ้นมาแล้วควงแขนพาสามีตนออกจากห้อง





"คุณคะจองกุกลูกเราเหมือนมีเรื่องกลุ้มใจนะคะ"

"ทำไมคุณคิดแบบนั้นล่ะ"

"ลูกเราน่ะ ไม่ใช่เด็กขี้แงนะคุณลูกเราน่ะ บางครั้งการพูดการจาฉลาดมากเลยนะ ชั้นยังจำครั้งล่าสุดที่ลูกเราร้องไห้ไม่ได้เลย”

“ก็จริงแต่ถ้าลูกอยากบอกเราเมื่อไหร่คงบอกเองแหละคุณ”

“แต่ชั้นเป็นห่วงลูกหนิ่” เป็นจังหวะเดียวกันกับ จองกุกที่เดินผ่านห้องครัวที่มีพ่อกับแม่ของเขานั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะกินข้าว แต่จองกุกกลับไม่ได้เข้าไปหาท่านทั้งสอง ร่างเล็กเดินหยิบกุญแจรถพร้อมตรงไปยังรถประจำตำแหน่งของพ่อที่จอดอยู่หน้าบ้าน BMW 320d ค่อยๆถอยออกจากที่จอดรถช้าๆ แล้วขับออกจากบ้านไป





รถประจำตำแหน่งของพ่อที่จองกุกขับมาตอนนี้ถูกจอดอยู่ที่ลานจอดรถมหาวิทยาลัยโซล ร่างบางจองกุกค่อยๆเดินเข้ามาในห้องทำงานอาจารย์ มองไปยังโต๊ะที่เขาคุ้นเคย โต๊ะทำงานของอาจารย์ทงเฮ




“อ่า จองกุกมาหาอาถึงที่มีอะไรป่าว สีหน้าดูไม่ดีเลยนะ”

“ผมว่าแทฮยอง เค้ามีอีกคนอ่ะครับ”

“อ่าวทำไมคิดแบบนั้นล่ะ”

“อ่อ… เพราะภาพนี้หรอมันก็น่าคิดนะ แทฮยองไม่เคยส่งอะไรทำนองนี้มาให้หนิ่” ทงเฮ ยืนโทรศัพท์คืนให้จองกุก หลังจากที่จองกุกเปิดภาพที่วีส่งมาให้ดู

“ก็ใช่ครับ วันนี้ผมเดินผ่านแม่เค้าคุยกับพ่อเรื่องผม เหมือนแม่เห็นผมร้องไห้ผมไม่สบายใจเลยครับ”

“แล้วปาร์คบอมรู้ไหมล่ะ ว่าเราน่ะร้องไห้เสียใจเนี่ยเพราะใคร”

“ยังไม่รู้ครับ ผมไม่ได้บอกท่านเลย”

“อาว่านะ เราน่ะบอกเรื่องนี้กับแม่เถอะนะ ปาร์คบอมคงเข้าใจแหละ”

“ครับ อาทงเฮ ผมกลับก่อนนะครับ”

“กลับดีๆล่ะว่างๆอาจะไปเยี่ยมที่บ้านนะ” จองกุกโค้งให้ทงเฮผู้เป็นอาแล้วเดินออกแยกจากทงเฮ รถของพ่อคันเดิม ค่อยๆวิ่งในเลนส์เกือบขวาสุดจนเกือบถึงบ้าน จองกุกก็จอดรถเข้าข้างทาง เสียง’ติ๊กแต็ก’ ที่ดังซ้ำไปซ้ำมาเป็นสัญญาณของไฟฉุกเฉินหรือไฟสต็อป ที่ใช้เมื่อจอดรถข้างทางหรือรถมีปัญหาต้องจอด จองกุกนั่งเอามือวางขัดกันเหนือพวงมาลัยแล้สเอาคางไปเท้าเบาๆ ครุนคิดถึงเรื่องที่ไปปรึกษากับอามาเมื่อสักครู่ แต่หากว่าเขาได้เพียงแค่คิดเท่านั้นหลังของจองกุกล้มตัวลงพิงกับพนักพิงอีกครั้ง จนผ่านไปราวเกือบชั่วโมงรถได้ถูกสตาร์ทขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับร่างบางที่เหมือนจะเลือกได้แล้วว่าจะทำยังไงต่อไป





เสียงเคาะประตูห้องนอนของแม่กับพ่อถูกทำให้เกิดขึ้นโดยจองกุก




“แม่ครับเปิดประตูหน่อยครับ”

“จ๊าๆ มีอะไรครับจองกุกทำไม...” ปาร์คบอมที่กำลังจะถามลูกของเธอว่าหายไปไหนมาทำไมถึงทำหน้ากลุ้มแบบนั้น หลังจากที่จองกุกเข้ามากอดเธอ

“แม่ครับ ผม…..”

“ลูกโดนใครหักอกมาหรอจ๊ะ”

“.... ครับ แต่ไม่รู้ว่าผมโดนทิ้งหรือเปล่า” จองกุกอึ้งไปกับคำพูดของแม่ไปพักนึงก่อนจะตอบตาม ความจริงที่กำลังจะมาบอกให้ท่านได้รับรู้อยู่แล้ว

“ทำไมล่ะ แต่ไม่เห็นพามาหาแม่กับพ่อเลยนะ”

“แม่กับพ่อจะรับได้หรอครับ ว่าผมมีแฟนเป็นผู้ชายด้วยกัน”



“.... รับได้สิ่ ถึงจองกุกจะเป็นลูกชายคนเดียวของแม่นะ ถึงลูกจะมีแฟนเป็นผู้ชายด้วยกัน ลูกก็เป็นลูกแม่อยู่ดี” คงจะราบรื่นกว่านี้หากพ่อของจองกุกไม่ได้ยินสิ่่งที่จองกุกกำลังคุยกับแม่ ชานยอลที่ยืนอยู่ตรงบันไดจึงเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานที่อยู่ข้างล่าง รูปถ่ายในโต๊ะทำงานของเขาถูกหยิบขึ้นมาดูเป็นเวลานาน มีเพียงแค่โคมไฟบนโต๊ะทำงานเท่านั้นที่คอยให้แสงสว่าง มือยาวหยาบของชานยอลพลิกดูข้างหลังภาพนั้น ‘พี่ไม่มีของขวัญให้นายหรอกนะชานยอล พี่มีแค่ภาพที่พี่คอยถ่ายชานยอลเอาไว้ พี่รักชานยอลนะ’

BTS - [_____] #สปอย [ V x TaeHyung x _____ ] P2

[กุกกี้ : ทำไม หมาวีอาบน้ำนานจัง กระต่ายกุกคิดถึงนะ]

[หมาวี : หมาวี Send a image ]

[กุกกี้ : ]

[หมาวี : เงียบทำไมหรอครับ ]

BTS - [_____] [ V x TaeHyung x _____ ] Part 1

ช่วงเวลาบ่ายกว่าๆของกรุงโซล รถ BMW 730Ld ค่อยๆผ่านลานน้ำพุ(นึกถึงโฆษา Toyota Camry Hybrid ไว้นะ)พร้อมกับค่อยตีวงเลี้ยว ขับเข้ามาจอดเทียบประตูหน้าบ้าน ประตูของรถด้านหลังได้ถูกเปิดออกพร้อมกับชายหนุ่มสูง 178 ในชุดลำลองธรรมดาๆ





“ผ่านไปตั้งหลายปีบ้านยังสภาพเหมือนเดิมเลยนะ แต่คงมีไม่กี่อย่างหรอกที่มันเปลี่ยนไป” ชายสูง 178 เดินลงบันได้หน้าบ้านเข้ามาสู่ภายในตัวบ้าน ห้องโถงกว้างด้านข้างกำแพงเป็นกระจกหนาใสทีเป็นกำแพงกั้นชั้นห้องโถงกับสระว่ายน้ำ กำแพงบ้านเฉดสีเกรย์สเกลกับพื้นกระเบื้องสีขาว ทำให้บ้านนี้ดูใหม่เสมอหากว่า เขาไม่ได้เข้ามาเพื่อจะหยุดที่นี่เป็นที่แรก เขายังเดินตรงไปเรื่อยๆขึ้นบันไดไปอีกชั้น






ตึกๆๆ แอ้ด……






“แทฮยอง พี่กลับมาแล้วนะ” มือของชายหนุ่มได้หยิบกรอบรูปบนโต๊ะทำงานขึ้นมาดู


“พี่วี...” ร่างแฝดของชายหนุ่มที่เพิ่งเข้ามานามว่าวีชื่อแทฮยอง ได้เข้ามากอดพี่ชาย แท้ๆซึ่งเป็นแฝดของเขาด้วยสภาพที่ล่อแหลมพอสมควร






“อ่อยพี่แต่เช้าเลยนะ”


“เปล่าอ่อยนะ แค่คิดถึงพี่มากแค่นั้นเอง พี่จากไปตั้ง5ปีนะ


“พี่กลับมาแล้วนี่ไง” มือของวีโอบเอวของแทฮยองผู้เป็นน้องแล้วกระตุกผ้าเช็ดตัวเบาๆ พร้อมกับกระซิบเบาๆว่า ‘เดี๋ยวจะทำให้หายคิดถึงเลยล่ะ’






ร่างเปลือยของแทฮยองเอนลงบนเตียงกว้างพร้อมกับร่างของวีที่คร่อมตัวเขา กระดุมเสื้อของวีถูกปลดลงไปพร้อมๆกันใบหน้าของทั้งสอง มองตาซึ่งกันและกันแรงดึงดูพิเศษ หรือเพราะความหลงไหลในตัวอีกคนค่อยๆทำให้ใบหน้าของทั้งสองโน้มเข้ามาใกล้กัน จนริมฝีปากขิงทั้งคู่ประกบติดกัน ทั้งสองฝ่ายต่างใช้ลิ้นอุ่นเล่นหยอกกับลิ้นของอีกคน นานนับนาที เสื้อของวีก็ได้หล่นไปกองอยู่ที่ข้างตัว หมดซึ่งบทจูบวีจึงยันตัวขึ้นมาอยู่ที่ท่าคุกเข่าเพื่อปลดซิปกางเกงของเขา แทฮยองทีถูกวีคร่อมอยู่ได้ขยับตัวขึ้นมามือทั้งสองโน้มลงมาที่ช่วยรูดซิปที่เป้ากางเกงของอีกคน เมื่อกางเกงถูกถงได้เกือบถึงเข่าในท่านั่งคุกเข่าคร่อมอีกคน แทฮยองจึงละมือจากกางเกงของอีกคนมาจับที่แก่นกายขนาดสมส่วนกับตัวของวี แล้วค่อยใช้ปากมาครอบแก่นกายนั้นลงไป ลิ้นเปียกค่อยๆเลียจากข้าแก่นกายช้าๆมาจนถึงปลายแก่นกาย ลิ้นเปียกเลียวนปลายแก่นกายของวี






"อ๊ะ!! อ้า.... ไหน บอกไม่อ่อยไง"


"ไม่ได้อ่อยไม่ได้แปลว่ายั่วหนิ่"


"เก่งนะเรา อึกอ้า.." แทฮยองใช้ปากเม้มดูดแก่นกายของอีกคนก็คงเป็นเรื่องปกติที่พอพูดออกมาๆด้บ้าง ถ้าไม่ถูกดูดตั้งแต่โคนจนถึงปลายพร้อมกับเสียง 'โป๊ะ' ทุ้มต่ำที่เกิดจากการสูญญากาศ พร้อมทั้งยังมีลิ้นคอยลูบแก่นกายอยู่ ความเสียวจากปากอุ่นๆท่ามกลางความเย็นจากเครื่องปรับอากาศในฤดูร้อน ก็ยังไม่สามารถหยุดกิจกรรมของทั้งคู่ได้ ถึงเวลานี้ถุงยางดูเร็กเฟเธอร์ไลท์ได้ถูกสวมใส่ที่แก่นกายของวีโดยมีแทฮยองเป็นคนสวมให้ ปิดท้ายขั้นตอยด้วยการชโลมkyสูตรน้ำ ของเหลวสีใสถูกเทใส่ฝ่ามือของวีแล้วค่อยๆลูบไปที่ช่องทางรักของแทฮยองอย่างเบามือ ใช้ปลายนึ้วสะกิดที่ปากทางของช่อทางรักเบาๆ ร่างของแทฮยองกระตุกตัวเพราะการสัมผัสจากวี แต่เพียงเสี้ยวนาทีความรู้สึกของแทฮยองก็เปลี่ยนเพราะ ไม่ใช่เพียงแค่นิ้วมาสัมผัสที่ช่องทางของเขาแต่หากเป็นแก่นกายของวี ได้ถูกสอดเข้ามาในช่องทางของเขา ร่างกายของแทฮยองเกร็งไว้สักพักตามหลักสัญชาตญาณของมนุษย์ แล้วผ่อนคลายตามที่เจ้าตัวต้องการ แล้วเกมรักบทนี้ก็ได้เริ่มขึ้นจริงๆ





“รู้งาานเก่งเหมือนเดิมเลยนะ”


“อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เกิด”


“แฝดใครน่ารักที่สุด”


“ก.. อ๊า~~” เหมือนกับคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ วีได้ขยับช่วงสะโพกของเข้าแก่นกายขยับเข้าออกจากการขยับสะโพกของวี แม้จะเป็นท่วงท่าที่ง่ายๆหรือที่เรียกว่าเบสิกโพสิชั่นท่านึงเลยก็ว่าได้ แต่มันก็สร้างความต้องการและความเสียวให้กับทั้งสองฝ่ายได้ง่ายๆ แถมยังไม่เปลือแรงโดยใช่เหตุกับท่ายากๆ เพราะมันเพิ่งจะบ่ายโมงกว่าๆเท่านั้น เวลาบนเตียงยังมีอีกยาวไกลเพราะวีกลับมาอยู่บ้านแล้ว หลังจากที่วีเป็นผ่านรุกและเริ่มเกมได้สักพัก ตอนนี้มือของแทฮยองได้มาสาวณุดแก่นกายของตัวเองควบไปกับการขยับสะโพกของวี






“อ๊า…..” เสียงครางต่ำลากยาวของแทฮยองได้ดังออกมาพร้อมกับ น้ำสีขาวขุ่นที่พุ่งออกมาจนเกือบถึงระดับอก ร่างกายกระตุกเกร็งเป็นจังหวะเพราะการปล่อยน้ำรักของตัวเอง เมื่อวีเห็นว่าอีกคนเสร็จถึงจุดหมายแล้วตัวเองจึงได้ถอนแก่นกายออกมาพร้อมดึงถุงยางออก ถุงยางที่ค่อยๆหล่นลงพื้นจากมือซ้ายของวี เป็นจังหวะเดียวกับมือขวาที่เขารูดแก่นกายตัวเองเหนือหน้าท้องของแทฮยอง จนน้ำรักขาวขุ่นปนใสไหลออกมาจากปลายแก่นกาย หยดลงบนหน้าท้องของแทฮยอง ‘อื้ม...’ เสียงคราบตอบรับจูบจากแทฮยอง เป็นสิ่งที่บอกว่าเกมรักเกมนี้จบแล้ว และเป็นอาจจะจูบที่สามารถเริ่มอีกได้อีกรอบนึง แต่เขาทั้งคู่เลือกที่จะจบเพียงแค่นี้






“หายคิดถึงยัง”


“หายแล้วแทไปอาบน้ำก่อนนะ”


“ครับ” แทฮยองลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวของตัวเองที่วางอยู่บนพื้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป เมื่อแทฮยองพ้นสายตาของวีไป เป็นเวลาเดียวกับที่เสียงไลน์ดังเข้ามาในโทรศัพท์ของแทฮยอง





‘ปิ้งปิง’


[กุกกี้ : ทำไม หมาแทอาบน้ำนานจัง กระต่ายกุกคิดถึงนะ]





To be Continue

BTS - [_____] #สปอย [ V x TaeHyung x _____ ]

ช่วงเวลาบ่ายกว่าๆของกรุงโซล รถ BMW 730Ld ค่อยๆผ่านลานน้ำพุ(นึกถึงโฆษา Toyota Camry Hybrid ไว้นะ)พร้อมกับค่อยตีวงเลี้ยว ขับเข้ามาจอดเทียบประตูหน้าบ้าน ประตูของรถด้านหลังได้ถูกเปิดออกพร้อมกับชายหนุ่มสูง 178 ในชุดลำลองธรรมดาๆ

“ผ่านไปตั้งหลายปีบ้านยังสภาพเหมือนเดิมเลยนะ แต่คงมีไม่กี่อย่างหรอกที่มันเปลี่ยนไป”

“อ่อยพี่แต่เช้าเลยนะ”

“เปล่าอ่อยนะ แค่คิดถึงพี่มากแค่นั้นเอง พี่จากไปตั้ง5ปีนะ”

“พี่กลับมาแล้วนี่ไง” มือของวีโอบเอวของแทฮยองผู้เป็นน้องแล้วกระตุกผ้าเช็ดตัวเบาๆ พร้อมกับกระซิบเบาๆว่า ‘เดี๋ยวจะทำให้หายคิดถึงเลยล่ะ’

131130 방탄소년단 팬싸인 (더냐이에서)

EXO The Ripper Part IV [Full]

ภายในบ้านของ ซูโฮมีแบคฮยอนผู้เป็นน้องนั่งปลอบใจ พร้อนั่งฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับพี่ชายของตน เรื่องราวที่เหมือนกับในนิยาย มันได้เกิดขึ้นกับเขาและพี่ชายของเขา ที่อยู๋ๆก็มีคนเข้ามาข่มขืนพี่ชายของเขาถึงในห้องทั้ง 2 ครั้ง

“ผมว่าพี่ไปพักเถอะครับ เดี๋ยวผมอยู่เป็นเพื่อนเอง” ซูโฮ ค่อยๆเดินขึ้นห้องของตัวเองไป เดือนนี้คงเป็นเดือนที่วันหยุดของเขาเยอะที่สุด เท่าที่เขาทำงานมา แบคฮยอนเดินเข้ามาในครัวเพื่อเตรียมข้าวสำหรับเช้าและเที่ยววันนี่้

‘ตึ่งตึ่ง...’ เสียงเรียกเข้าของ iPhone5S สี champane ขึ้นมาและพบว่าเป็นเบอร์แปลก

“ยอโบเซโย”

“แพคฮยอน จงแดเองนะ”

“จงแด นายกลับมาจากสวีเดนละหรอ”

“มาเที่ยวนะ นายกลับมาเกาหลีแล้วหรอ”

“กลับมาแล้วมาหาที่บ้านสิ่ พี่ซูโฮก็อยู่”

“ได้ๆเดี๋ยวเข้าไป” iPhone5S ได้วางลงบนเคาท์เตอร์ในครัว ก่อนที่จะกลับไปเตรียมอุปกรณ์และวัตถุดิบในการทำอาหารต่อ

ผ่านไป 30 นาที พุลโกกิ และ โจ๊กฟักทอง อาหารที่เกือบจะง่ายฝีมือของแบคฮยอนก็พร้อมเสริฟแบคฮยอน จึงได้ขึ้นไปตาม ซูโฮให้ลงมากินข้าวเช้าตอน 9 โมงครึ่ง ขณะที่สองพี่น้องกำลังกินข้าวด้วยบกันในบรรยากาศอันเงียบสงบภายในบ้าน รถ BMW Active Hybrid7 สี Havana ค่อยๆจอดที่หน้าบ้านของเขา พร้อมกับบุคลที่เพิ่งวางสายโทรศัพท์ไปได้ราวๆเกือบชั่วโมง

ตึ้ง ตึ่ง ตึง ตึ้ง เสียง Door Phone ได้ดังขึ้นบอกให้ ซูโฮกับแบคฮยอนรู้ว่ามีแขกมาเยือนพวกเขา ซูโฮได้ลุกออกจากโต๊ะอาหาร แล้วกดดูภาพจาก Door Phone ว่าเป็นใคร แล้วกดปลดล็อคประตู

“อันนยอง ซูโฮฮยอง”

“จงแด นายกลับมาตอนไหน”

“แบค ยังไม่ได้บอกฮยองหรอว่าผมจะเข้ามาอ่ะ”

“เปล่าๆ กินข้าวมายัง”

และวันนี้ก็เป็นวันแรกที่สองพี่น้องไม่ได้อยู่บ้านแค่ 2 คนหรือคนใดคนนึง วันนี้เฉินได้มาสร้างสีสันให้กับครอบครัวของเขาจนถึงตอนค่ำ แตกต่างจากอีกฟากของกรุงโซล ที่จังหวัดอินชอน โอเซฮุน กับ ลู่ฮาน ที่เขต ซองดูดง

######

กระจกรอบรถ Volkswagen Scirocco เริ่มเป็นฝ้าเพราะอุณภูมิภายในที่ค่อนข้างจะอุ่นจนเกือบจะร้อน ซึ่งต่างจากข้างนอกที่อากาศหนาวถึง 2°C เบาะที่ถูกปรับเอนจนสุด แก่นกายของลู่ฮานยังคงขยับอย่างต่อเนื้อง ในช่องทางของเซฮุน เสื้อของเซฮุนที่ถูกปลดกระดุมเผยให้เห็นผิวขาว ถูกลู่ฮานกดจูบลงไปตามตัวด้วยความต้องการ

“อ้าๆๆๆๆ..” เสียงครางของเซฮุนที่ดังออกมาเพราะอารมณ์และความรู้่สึกเสียวตรงระหว่างขา ที่มีลู่ฮานเป็นบนมอบให้ โดยแก่นกายขนาดพอตัวของเขาที่มี ถุงยาง Okamoto 003 สวมไว้ ถึงลูฮานกับเซฮุนจะเป็นคู่รักกันแต่ความใส่ใจก็ต้องมาก่อน เพราะถ้าทำโดยไม่มีถุงยางมาป้องกันไว้ส่วนที่บางที่สุดของแก่นกายอาจจะติดเชื้อได้ ซึ่งเรื่องนี้เซฮุนเข้าใจดีและก็ไม่ได้ว่าอะไรเจ้าตัวค่อนข้างที่จะชอบด้วยซ้ำ

“อื้ม...” มือของเซฮุนโอบคอของลู่ฮานลงมากดจูบ อย่างดูดดื่มลิ้นของทั้งสองคนที่พยายามจะ สอดเข้ามายังปากของอีกฝ่าย ที่แม้จะได้เพียงช่วงสั้นๆเพราะแรงที่ส่งเข้ามาพร้อมกับแก่นกายเบื้องล่างก็ต้องละออก

“พี่ว่า รีบๆ เสร็จแล้วต่อที่อื่นดีกว่า” ลู่ฮานพยายามเร่งความเร็วให้ตัวเองเสร็จเร็วขึ้น เพราะพื้นที่ในรถมันแคบเกินไปที่จะทำเรื่องแบบนี้ให้สนุก

“คร้าบ อ๊ะๆๆๆๆ” เมื่อเซฮุนขานรับความคิดของอีกฝ่าย คำพูดอื่นๆก็ต้องสิ้นสุดลงเพราะเสียงครางที่ออกมาถี่ๆ มือเรียวของเซฮุนพยายามรูดแก่นกายของตัวเองแบบเร็วๆ เน้นปลายแก่นกายที่เป็นจุดรวมปลายประสาทเป็นพิเศษ

ทุกสิ่งทุกอย่างมีจุดเริ่มมันก็ต้องมีจุดจบ เซฮุนได้ปลดปล่อยน้ำรัก สีขุ่นกึ่งใสออกมาเพราะการตอดรัดแก่นกายของลู่ฮาน ที่เข้ามาเป็นจังหวะทำให้ร่างกายของเซฮุนปล่อยน้ำรัก มาจนถึงระดับอก เพราะการปลดปล่อยน้ำรักออกมา ร่างกายจะมีการเร็งบริเวณระหว่างขาเสมอ ทำให้ช่องทางของเซฮุนตอดและ บีบแก่นกายของลู่ฮาน

“อือ...” มือของเซฮุนเอื้อมไปบีบก้นนิ่มของลู่ฮานเพื่อช่วยปลุดเร้าอารมณ์ให้เพิ่มขึ้นมาอีก มีแฟนที่ยั่วได้ขนาดนี้และช่วยขนาดนี้ อารมณ์ที่ถึงจุดสูงสุดของลู่ฮานก็ได้สั่งให้ร่างกายปลดปล่อยน้ำแห่งความสำเร็จออกมา ภายในตัวของเซฮุนแต่มีถุงยางรั้งเอาไว้ ลู่ฮานแช่แก่นกายไว้ในตัวของเซฮุนพักเหนื่อยสักพัก แล้วค่อยถอนแก่นกายออกมาพร้่อมกับถอดถุงยางออกและทิ้งมันไว้ที่ Leg room ของฝั่งข้างคนขับ

“ทีนี้แต่งตัวนะครับเราจะได้ไปต่อ” ลู่ฮานตอนนี้อยู่ในสภาพเรียบร้อยกว่าเซฮุนมากพอสมควรเพราะตัวลู่ฮานเองถอดเพียงแค่ซิปกางเกงกับตะขอกางเกงเท่านั้น ได้ลงจากรถแล้วอ้อมไปยังฝั่งคนขับ

######

รถ Volkswagen Scirocco ได้ถูกสตาร์ทเครื่องอีกครั้ง เพื่อเข้าไปยังกรุงโซล โดยมีเซฮุนที่กำลังนั่งแต่งตัวอยู่ข้างๆ ทว่าเข้าคงไม่ได้ไปต่อง่ายๆ รถ BMW ActiveHybrid 5 สี Black Shapphine ที่ได้จอดอำพรางตัวเงียบๆ รอรถของลู่ฮานขยับได้ขับตามมาอย่างช้าๆโดยไม่มีแม้แต่แสงจากไฟหรี่ ให้คนข้างหน้าได้รับรู้ เมื่อรถของลู่ฮานได้ออกมาถึงทางหลวง BMW ที่ตามมาจึงได้เปิดไฟสูงใส่ พร้อมขับจี้ท้ายรถของลู่ฮาน

“เปิดไฟสูงหาอะไรวะ” ลูฮานมองเลนส์ทางด้านซ้ายซึ่งโล่งมากพอที่จะวิ่งด้วยความเร็วสูง หากว่าลู่ฮานคิดว่าเขาสามารถหนีรถคันนั้นได้แล้ว ก็คงคิดผิดไปนิดกำลังเครื่อ 340 แรงม้าของ Activehybrid5  ตามจี้รถของลู่ฮานใหม่อย่างไม่ยากเลย

“ที่รักขับแบบนี้มันอันตรายนะ ปล่อยเขาไปเถอะ” เซฮุนเสนอให้ลูฮานว่าเราขับของเราธรรมดาๆ อย่างที่ขับทุกวัน แต่ลู่ฮาน ณ ตอนนั้นคงไม่ได้ฟังเสียงของเซฮุน เพราะ ไฟสูงที่สาดส่องเข้ามาตอนขับรถ ช่วงค่ำคืนนั้นมันแสบตามมากถึงมากที่สุด ความเร็วรถตอนนี้อยู่ที่ 170 กิโลเมตร/ชั่วโมง รถทุกคนที่ถึงแม้จะไม่หนาแน่นเหมือนตอนกลางวันล้วนหลบให้รถ 2 คันนี้อย่างพร้อมเพรียง

“เซฮุนเชื่อใจฮยองไหม” มือของลู่ฮานเอื้อมมาจับมือของเซฮุนที่นั่งตัวซีดอยู่ข้างๆเขา เซฮุนที่ตอนนี้ตัวเย็นจากอาการกลัวที่รถขับด้วยความเร็วสูง

“ชะ… เชื่อครับ”

“จับแน่นๆ นะ” มือของเซฮุจับที่ห่วงเหนือประตูรถ ตัวของทั้ง 2 คนเริ่มเหวี่ยงตามแรง G ที่เข้ามาผลัก โค้งหักศอกที่จำกัดความเร็วไว้ 50 กิโลเมตรต่อชั่วโมงสภาพพื้นแห้ง พร้อมกับรถที่วิ่งเข้าโค้งด้วยความเร็ว 120 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ตามที่ลูฮานคำณวนไว้ด้วยความเชี่ยวชาญจากการเรียนวิศวะโยธา แม้จะมีเกือบหลุดโค้งแต่ระบบ EPS และ Tracktion Control ก็ยื้อรถให้อยู่ในแนวการวิ่งต่อไป

“หายไปแล้ว” เมื่อมองที่กระจกหลังเขาพบว่า BMW คันที่ไล่จี้เขาได้หายไปแล้วและ เริ่มที่จะกลับมาวิ่งในความเร็วปกติ

22.48  ลู่ฮานก็ต้องขับรถเข้าปั๊มน้ำมันเพราะสัญญาณไฟสีเหลือที่เตือนว่าน้ำมันในถังใกล้หมดแล้ว

ปึบ เสียงปิดประตูรถได้ดังขึ้น ได้เรียกความสนใจจากเซฮุนที่กำลังตอบไลน์อยู่

“พี่กลับมาแล้วหรอ”

“...”

“พี่อย่ามา…. อ๊ะ” เมื่อเซฮุนหันไปกลับไม่พบ ลู่ฮานที่นั่งข้างๆแต่กลับพบบุคคลที่ 3 นั่งอยู่ที่เบาะหลัง

“ไม่เจ็บหรอกครับ” ยาฉาได้ถูกฉีกเข้าไปยังเส้นเลือดดำบริเวณต้นแขน

ปึบ  เสียงปิดประตูดังขึ้นอีกรอบ โดยลู่ฮานรถค่อยๆ ขับออกไปจนถึงคอนโดของเซฮุน

“พร้อมรับความตายหรือยังครับ”

“....” ไม่มีเสียงตอบจากทั้งสองคนที่นั่งเบาะหน้า

“คิดว่าหนีพ้นหรอครับ BMW ไม่ง่อยขนาดนั้นหรอกครับ”

“รักกันมาใช่ไหมครับ” ใบมีดผ่าตัดเบอร์ 11 ได้ทิ้มเข้ามาที่แขนของเซฮุนแล้วลากลงมาให้เห็นกล้าเนื้อที่แขนตัดเส้นเลือดใหญ่ ลู่ฮานพยายามเอามือของอีกคนออกแต่สู้แรงของอีกฝ่ายไม่ได้เลย แต่กลับถูกมีดผ่าตัดเบอร์ 23 ที่มีปลายแหลมคล้ายมีดปลอกผลไม้ แทงเข้ามาที่ช่วงท้อง

“อ๊า...”

“มีอารมณ์หรอครับ งั้นหมอผ่าสดเลยนะครับ” บุคคลลึกลับได้ละเซฮุนที่เกือบทั้งตัวโดนยาชา ทำให้ได้แต่มองการการทำของอีกฝ่ายและ เลือดที่ไหลออกจากข้อมือตัวเองอย่างต่อเนื่อง ร่างที่ซีดขาวเป็นทุนเดิมอยู่แล้วยิ่งซีดหนักกว่าเดิมเพราะขาดเลือด

“ไหนครับ คนมีอารมณ์สูงขอหมอตรวจร่างกายหน่อยนะ”

“อ๊าก!!!!!!”ชายลึกลับ เอื้อมมือไปหยิบมีดเบอร์ 11 แล้วค่อยๆ ทำการชำแหละลู่ฮานทั้งเป็น มีดทั้ง 2 เบอร์บรรจงกรีดไปตามอวัยวะต่างๆ ให้หลุดออกมาเป็นชิ้นส่วนที่สามารถนำไปใช้ต่อได้ ยิ่งกรีดร้องยิ่งเจ็บปวด สาเหตุการตายของลู่ฮานคงไม่พ้น เสียเลือดจำนวนมากและทนพิษบาทแผลไม่ไหว

“เริ่มปวดและเจ็บที่แล้วนิดๆแล้วใช่ไหมครับ”

“....”

“เงียบทำไมล่ะครับ ไม่มีแรงพูดกับหมอหรอ” บุคคลลึกลับเอื้อมมือไปจับที่คางอีกคนเบาๆ

“ไม่ต้องกลัวนะครับ เดี๋ยวพาไปโรงพยาบาลนะ” บุคคลปริษนา ได้ลงมาเปิดประตูอีกฝั่ง อุ่มร่างของเซฮุนที่ วิญญาณพร้อมจะหลุดออกจากร่าง ลงไปเรียกTaxi อย่างเร็วที่สุด

“ไปโรงพยาบาล SM ครับ ด่วนที่สุด”

“ที่รักเดี๋ยวที่รักก็ถึงมือหมอแล้วนะ” เป็นบทละครที่แทบจะสมบูรณ์แบบหากมองเพียงผิวเผิน รถ Taxi ได้วิ่งตรงมายังโรงพยาบาล แผนกฉุกเฉิน เซฮุนได้ถูกพาขึ้นเฉียงโดยมีชายลึกลับตามเข้าไปโดยไม่ถูกกักให้รออยู่ข้างนอก บุรุษพยาบาลคนนึงได้นำเสื้อกราวน์มาให้ชายลึกลับใส่ แล้วเดินเข้าไปจัดการทำแผลให้กับ เซฮุน แต่เลือดของเซฮุนมีน้อยมากจนเกือบเข้าภาวะช็อก

00.08 ร่างของเซฮุนได้ย้ายเข้ามาอยู่ในห้องเดี่ยวของโรงพยาบาล สายน้ำเกลือแลสายโลหิต ตั้งอยู่ข้างเตียงของเซฮุน ร่างของเซฮุนตอนนี้ไร้ซึ่งสติในการรับรู้ใดๆทั้งสิ้นจนกว่าจะถึงอีกวัน

“ค่าพยาบาลของ นายเซฮุน เดี๋ยวหมอออกเองนะ”

“ค่ะ แล้วคุณหมอจะมาเข้าเวรเลยไหมคะ”

“คงจะเป็นอย่างนั้น แล้วหมอซูโฮ มายัง”

“คุณหมอซูโฮลาพักร้อนถึง สิ้นเดือนค่ะ”

“เชิญคุณตามสบายได้ครับ” พยาบาลหยิงได้โค้งแล้วเดินออกไปจากห้องทำงาน ทิ้งให้ชายปริษณาอยู่คนเดียวในห้อง

“ทำไมเรายังไม่เจอกันสักทีนะ”

EXO The Ripper NC Part IV

กระจกรอบรถ Volkswagen Scirocco เริ่มเป็นฝ้าเพราะอุณภูมิภายในที่ค่อนข้างจะอุ่นจนเกือบจะร้อน ซึ่งต่างจากข้างนอกที่อากาศหนาวถึง 2°C เบาะที่ถูกปรับเอนจนสุด แก่นกายของลู่ฮานยังคงขยับอย่างต่อเนื้อง ในช่องทางของเซฮุน เสื้อของเซฮุนที่ถูกปลดกระดุมเผยให้เห็นผิวขาว ถูกลู่ฮานกดจูบลงไปตามตัวด้วยความต้องการ

“อ้าๆๆๆๆ..” เสียงครางของเซฮุนที่ดังออกมาเพราะอารมณ์และความรู้่สึกเสียวตรงระหว่างขา ที่มีลู่ฮานเป็นบนมอบให้ โดยแก่นกายขนาดพอตัวของเขาที่มี ถุงยาง Okamoto 003 สวมไว้ ถึงลูฮานกับเซฮุนจะเป็นคู่รักกันแต่ความใส่ใจก็ต้องมาก่อน เพราะถ้าทำโดยไม่มีถุงยางมาป้องกันไว้ส่วนที่บางที่สุดของแก่นกายอาจจะติดเชื้อได้ ซึ่งเรื่องนี้เซฮุนเข้าใจดีและก็ไม่ได้ว่าอะไรเจ้าตัวค่อนข้างที่จะชอบด้วยซ้ำ

“อื้ม...” มือของเซฮุนโอบคอของลู่ฮานลงมากดจูบ อย่างดูดดื่มลิ้นของทั้งสองคนที่พยายามจะ สอดเข้ามายังปากของอีกฝ่าย ที่แม้จะได้เพียงช่วงสั้นๆเพราะแรงที่ส่งเข้ามาพร้อมกับแก่นกายเบื้องล่างก็ต้องละออก

“พี่ว่า รีบๆ เสร็จแล้วต่อที่อื่นดีกว่า” ลู่ฮานพยายามเร่งความเร็วให้ตัวเองเสร็จเร็วขึ้น เพราะพื้นที่ในรถมันแคบเกินไปที่จะทำเรื่องแบบนี้ให้สนุก

“คร้าบ อ๊ะๆๆๆๆ” เมื่อเซฮุนขานรับความคิดของอีกฝ่าย คำพูดอื่นๆก็ต้องสิ้นสุดลงเพราะเสียงครางที่ออกมาถี่ๆ มือเรียวของเซฮุนพยายามรูดแก่นกายของตัวเองแบบเร็วๆ เน้นปลายแก่นกายที่เป็นจุดรวมปลายประสาทเป็นพิเศษ

ทุกสิ่งทุกอย่างมีจุดเริ่มมันก็ต้องมีจุดจบ เซฮุนได้ปลดปล่อยน้ำรัก สีขุ่นกึ่งใสออกมาเพราะการตอดรัดแก่นกายของลู่ฮาน ที่เข้ามาเป็นจังหวะทำให้ร่างกายของเซฮุนปล่อยน้ำรัก มาจนถึงระดับอก เพราะการปลดปล่อยน้ำรักออกมา ร่างกายจะมีการเร็งบริเวณระหว่างขาเสมอ ทำให้ช่องทางของเซฮุนตอดและ บีบแก่นกายของลู่ฮาน

“อือ...” มือของเซฮุนเอื้อมไปบีบก้นนิ่มของลู่ฮานเพื่อช่วยปลุดเร้าอารมณ์ให้เพิ่มขึ้นมาอีก มีแฟนที่ยั่วได้ขนาดนี้และช่วยขนาดนี้ อารมณ์ที่ถึงจุดสูงสุดของลู่ฮานก็ได้สั่งให้ร่างกายปลดปล่อยน้ำแห่งความสำเร็จออกมา ภายในตัวของเซฮุนแต่มีถุงยางรั้งเอาไว้ ลู่ฮานแช่แก่นกายไว้ในตัวของเซฮุนพักเหนื่อยสักพัก แล้วค่อยถอนแก่นกายออกมาพร้่อมกับถอดถุงยางออกและทิ้งมันไว้ที่ Leg room ของฝั่งข้างคนขับ

“ทีนี้แต่งตัวนะครับเราจะได้ไปต่อ” ลู่ฮานตอนนี้อยู่ในสภาพเรียบร้อยกว่าเซฮุนมากพอสมควรเพราะตัวลู่ฮานเองถอดเพียงแค่ซิปกางเกงกับตะขอกางเกงเท่านั้น ได้ลงจากรถแล้วอ้อมไปยังฝั่งคนขับ

EXO The Ripper Part II [Full]

00.05 เจ้าหน้าที่ตำรวจได้เข้ามาดูเหตุการณ์ ครั้งนี้โดยมีซูโฮเป็นพยานบุคคล เพราะเป็นผู้เห็นเหตุการณ์ หลังจากให้ปากคำกับเจ้าหน้าที่ตำรวจเสร็จ ซูโฮก็ได้เดินกลับมาที่บ้านของเขา ที่ตอนนี้หน้าบ้านเขาโล่งผิดปกติตรงที่ไม่มีรถของเขาจอดอยู่

                ‘ตึง ตือรือรื้องตึงตึง ‘ เสียงเรียกเข้าของ Samsung Galaxy S4 ได้ดังขึ้นพร้อมเบอร์จากต่างประเทศที่โทรเข้ามา

                “ครับ”

                “พี่ไม่มีรถไปรับนะครับ”

                “บ่ายโมง พี่เข้าเวรอ่ะ กลับมาที่บ้านเองได้ไหม หรือจะมารอพี่ที่โรงพยาบาล”

                “เลิกงาน บ่าย3 ครับๆ เจอกันครับ”

เมื่อสิ้นสุดบทสนทนา ซูโฮก็ได้เดินเข้าบ้านแล้วจัดของเล็กน้อยก่อนจะพาร่างของเขาขึ้นไปยังห้องนอน เพื่อที่จะได้อาบน้ำและนอนหลับไปกับค่ำคืนที่หวังว่าจะเงียบสงบ เพราะเจอเรื่องร้ายๆมา

ร่างเปลื่อยเปล่าของซูโฮยืนอยู่ใต้สายน้ำจากฝักบัว ไอจากน้ำอุ่น ที่ออกมาจากฝักบัวมากระทบกับอากาศที่เกือบจะเย็นทำให้กระจก Tempered glass เป็นฝ้าสีขาวและมีหยดน้ำกระเด็นมาติดที่กระจก

                อื้อ....

                เสียงร้องของซูโฮที่ดังรอดอออกมาจากมือที่เอามาปิดปากเขาอยู่ มือปริศนาที่มาปิดปากและค่อยๆลากเขาจากข้างหลัง ชายลึกลับได้ลากตัวซูโฮมายังที่นอนที่อยู่ด้านหลัง ไม่ว่าซูโฮพยายามดิ้นยังไงก็ไม่สามารถหลุดออกจากแขนแกร่งนี้ได้

### nc ###

                “อือ..” เสียงของซูโฮได้หายไปเมื่อมีก้อนผ้ามาอยู่ในปากของเขา สภาพของซูโฮตอนนี้ล่อแหลมมากร่างกายที่ไร้ซึ่งสิ่งปกปิดใดๆ แม้ผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก มือที่พยายามดันอีกคนออก แต่ตอนนี้มือทั้งสองข้างพร้อมเท้าทั้งสองข้างนั้นได้ถูกผูกด้วยเส้นเอ็น จากคนลึกลับคนนี้ และสัมผัสอันแผ่วเบาได้เริ่มสร้างความกลัวให้กับซูโฮ       ร่างกายของซูโฮถูกชายลึกลับไซร้ไปตามต้นคอแล้วแผงอกขาวเบาๆ มือของชายลึกลับคลึงสะโพกของซูโฮอย่าทะนุถนอม ไม่มีแม้แต่รอยคิสมาร์ค นิ้วจากชายลึกลับได้ส่งเข้ามาในช่องทางสีหวานของซูโฮ                นิ้วมือเพียงหนึ่งนิ้วที่สอดเข้าไปยังในช่องทางของคนที่ไม่เต็มใจแม้จะเข้ายาก แต่ไม่เสียความพยายามของชายลึกลับเมื่อเข้ามาได้ เขาก็เริ่มใช้นิ้วงคลึงช่องทางของซูโฮ ร่างของซูโฮที่เคยดินขันขืนตอนนี้ กลับต้องอยู่เฉยๆเพราะความรู้สึกเจ็บเล็กน้อยที่ช่องทางของตัวเอง จากสิ่งประหลาดที่เข้ามาในร่างกาย

                “อ้า.. ออกไปนะ” เมื่อชายลึกลับได้เอาผ้าที่อยู่ในปากของซูโฮออก ซูโฮก็เริ่มสั่งให้ชายลึกลับหยุดการกระทำทั้งหมด แต่กลับไม่ใช่แบบนั้น นิ้วของชายลึกลับได้เพิ่มเข้าไปในช่องทางของซูโฮ พร้อมกับค่อยๆคลึงมันอย่างใจเย็น ชายลึกลับกดจูบลงบนขมับของซูโฮอย่างแผ่วเบา เพื่อหวังจะให้ซูโฮได้ผ่อนคลาย

                “อ่ะ.. หยุดเถอะ ฮึก” กับชายปริศนา คงจะไร้ประโยชน์ที่จะร้องขอให้เขาหยุดการกระทำนั้น แก่นกายของชายลึกลับได้เข้ามาในช่องทางของซูโฮแทนที่นิ้วของเขาไปก่อนหน้านั้น

                “ฮือ.. ฮึก ” น้ำตาของซูโฮเริ่มไหลออกมา ความอดทนต่อเหตุการณ์นี้ของเขามันจบลงแล้ว เขารับไม่ไหวแล้วกลับกันชายลึกลับยังไม่หยุดการกระทำนั้น เขาค่อยๆขยับแก่นกายในช่องทางของเขา ช่องทางที่ตอดรัดแก่นกายของเขา กับการขยับเป็นจังหวะช้าๆเส้นเอ็นที่มัดไว้ก่อนหน้าค่อยๆหลวมลงจนตอนนี้ มันได้หลุดออกจากกัน มือของซูโฮเป็ นอิสระแล้ว แต่ซูโอกลับไม่มีแรงที่จะผลักคนตรงหน้าออกเพราะความเสียวที่อีกคนกำลังมอบให้โดยที่เขาไม่ต้องการ สภาพเขาตอนนี้ราวกับเป็นตุ๊กตายางที่มีชีวิตคงไม่ต่างเป็นแน่แท้นอนนิ่งๆบนเตียง ให้อีกคนกระทำ

                “อ้า.. ฮึก..” เสียงครามงที่ปนออกมาพร้อมกับเสียงสะอื้นจากซูโฮ ดังมาตลอดจนช่วงสุดท้าย ที่เป็นจุดไคลแม็กของ เซ็กส์ครั้งนี้ ชายลึกลับได้ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นกึ่งใสเข้าไปในช่องทางของซูโฮ ชายลึกลับได้ถอนแก่นกายออกจากช่องทางของเขาแล้วเอามือของเขาจับแก่นกายของซูโฮแล้วค่อยๆ ใช้มือของเขารูดแก่นกายของซูโฮช้าๆ เมื่อซูโฮได้ปลดปล่อยออกมาแล้วก็ได้สลบไปกับความเหนื่อยล้าที่ได้มาจากการมีเซ็กส์และร้องไห้

                “ขอโทษนะครับที่ต้องทำแบบนี้” ชายลึกลับได้หยิบปากกาเคมีมาเขียนที่ต้นแขนข้างขวาของซูโฮ ‘130202-3-1 HZT ’

                “หวังว่าคุณจะตามผมเจอนะครับ” ก่อนที่ชายลึกลับคนนี้จะจากไป กระดาษแผ่นเล็ก ได้ถูกทิ้งไว้ข้างๆร่างของซูโฮที่ยังคงหลับไหลอยู่

### NC ###

05.00 ซูโฮตื่นขึ้นมาอย่างเป็นประจำแต่วันนี้คงผิดไปจากเดิมหลังจากได้เห็นชายลึกลับแล้วเขาก็ได้สลบไป ซูโฮได้พยายามลุกขึ้นเพื่อที่จะเดินไปอาบน้ำ ห้องน้ำห้องๆที่เขาพบกับชายลึกลับ ซูโฮผมตัวเองในกระจกแล้วพบกับข้อความที่แขน ‘130202-3-1 HZT ’ เป็นตัวเลขที่ทำให้เขานึกถึงกระดาษใบที่มาแปะท้ายรถเขาวันนั้น  แต่กลับมีความยาวที่มากขึ้นแต่ถึงมันจะมากยังไง ก็ยากต่อความเข้าใจของเข้าอยู่ดีว่ากำลังจะสื้อถึงอะไร

                5.30 หลังจากที่ซูโฮอาบน้ำแต่งตัวและกินข้าวเสร็จ  ความง่วงก็เข้ามาหาเขาอาจจะเป็นเพราะเขาเพลียจากการเหตุการณืเมื่อคืนที่ทำให้เขาต้องนอนดึกเป็นพิเศษ ความมืดค่อยๆเข้ามาหา ซูโฮ อย่างช้าๆ จนเปลือกตาของเขาปิดสนิท

9.23

                “ครับๆๆๆ กำลังรีบไปครับ”

                “ขอโทษด้วยครับ” ซูโฮรีวางสายแล้วออกจากบ้านอย่ารีบๆ เดินตรงไปที่โรงจอดรถของบ้านอย่างเคยชินแต่หากว่าตอนนี้รถเขาไม่อยู่แล้ว ทำให้ซูโฮหัวเสียขึ้นไปอีก      ร่างของซูโฮพยายามที่จะวิ่งออกไปยังหน้าปากซอยเพื่อเรียกรถไปยังที่ทำงานของเขา แต่ร่างกายของเขากลับไม่ได้อำนวยขนาดนั้น ความเจ็บได้เข้ามาขัดขวางเขา

9.40 ตอนนี้ซูโฮได้มาถึงหน้าปากซอยของเขา เมื่อของเขาพยายามที่จะโบกเรียกแท็กซี่ซึ่งส่วนมากจะไม่ค่อยจอดเพราะมีคนโดยสารอยู่แล้ว หรือเหมือนเช่นคันนี้

                “โรงพยาบาลซอกวันครับ”

                “น้ำมันจะหมดครับ” มุขเดิมๆของเหล่า Taxi ที่พยายามจะปฏิเสธผู้โดยสารหน้าตาย เวลาของซูโฮเหลือน้อยลงทุกที

‘ตึง ตือรือรื้องตึงตึง ‘ เสียงเรียกเข้าได้ดังขึ้นมาพร้อมเบอร์จากโรงพยาบาล

                “ครับๆ อยู่บนรถแล้วครับ”

                “.....” ไม่มีเสียงตอบกลับจากซูโฮไปถึงคู่สาย  เพราะโรงพยาบาลได้โทรมาบอกว่า โรงพยาบาลสามารถหาคนมาแทน ซูโฮในวันนี้ได้แล้ว เขาไม่ต้องไปโรงพยาบาลแล้ว ตอนนี้เขาเดินกลับมาพักที่บ้าน แต่เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด SMS จากบริษัทประกันเรียหไปรับรถ เพราะมีของในสต็อกพอดี จึงเปลี่ยนให้ได้เลยเนื่องจากรถเสียหายไม่มาก

ตอนนี้เป็นเวลา 12.00 ซูโฮได้ทำการเช็คสภาพรถ พร้อมรับรถคืนมาจากประกัน Ford Focus ของเขา ค่อยๆเคลื่อนออกจากอู่ซ่อมรถ ไปตามทางถนนเพื่อตรงไปยังสนามบินอินชอน วันนี้น้องของเขากลับจาก อังกฤษเพราะจบการศึกษาจากที่นั้นแล้ว

เบรคค่อยๆชลอความเร็วของรถจนเหลือ 0 จอดรออยู่ที่หน้าเกต  เมื่อเขาเห็นน้องของเขาเดินออกมาได้บีบแตรเรียกให้อกคนสนใจ พร้อมเปิดหน้าต่างรถยื่นหน้าออกไปให้อีกฝ่ายรู้

ปึก

“ไหนว่ามารับแบคไม่ได้ไงครับ”  ทันทีเมื่อเสียงปิดประตูรถดังขึ้น คนที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องชายก็ได้ ถามผู้เป็นพี่ชายว่าทำไมถึงมารับเขาได้ทั้งๆที่บอกว่ารถส่งซ่อม

“ได้รถพอดีน่ะเลยมารับแล้วก็โรงพยาบาลให้หยุด”

“ถอยรถให้ก็โดนซะละเนอะ”

กริ๊ก

“พอเถอะแบค กลับบ้านเลยเปล่า” ถนนค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากช่องจอดแบบพาร์นาเรล เมื่อเสียงล็อกเข็มขัดนิรภัยได้ดังขึ้น พร้อมกับคำถามจากซูโฮ

“กลับสิ่ครับเหนื่อยจะแย่”

ท่ามกลางการจราจรที่ติดขัดในกรุงโซล ทำให้รถไปถึงที่หมายช้ากว่าที่คิด ซูโฮจึงเลือกที่จะชวนแบคฮยอนคุยแต่ทุกอย่างกลับขัดใจเขาไปซะหมด

“อ่าวหลับแล้วหรอ”

“...” มือบางของซูโฮได้เอื้อมลงไปปรับอุณภูมิแอร์แบบแยกฝั่งให้เหมาะกับการนอนของอีกคน  พร้อมกับขับรถอย่างช้าลงเพื่อให้อีกคนได้นอนสบายๆ ก่อนจะถึงบ้าน