Fic Infinite i'm bad husband Part I

ตอนกลางคืนเป็นเวลาที่เราทุกคนควรที่จะเลิกงานแล้วอยู่ในบ้านเพื่อนทำงานส่วนตัวของแต่ละคนที่ต่างกันไปบางคนก็ต้องการหาความสุขใส่ตัวเองด้วยการออกไปเที่ยวราตรีตามสถานที่ทิ่งเที่ยวที่มีเหล้า ยา และ คนขายบริการ ไม่ก็เป็นเวลาที่บางคนอย่าง นัมอูฮยอน จะออกไปหาชู้ โดยไม่ให้เมียหลวงอย่างนัมมยองซู รู้เรื่องเพราะมยองซูเป็นคนที่หึงและหวงนัมอูฮยอนมากแต่มยองเป็นคนรวยที่ ใครๆก็หมายปองแต่ก็มาแต่งงานกันกับ นัมอูฮยอน ด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่วันนี้คงไม่เหมือนกับทุกๆวันที่ผ่านมาหรอกนะ “ทำไม นัม ไม่รับสาย มีโทรศัพท์ไว้ทำอะไร” จากนั้น iPhone 5 64Gb ก็ถูกปาชนกับหน้าต่างคอนโดที่เป็นกระจกปิดผนึกร้าวและทะลุลงไปข้างล่าง “แอลนายใจเย็นก่อนดีกว่าไหม” ผู้เป็นพี่ได้พยายามพูดให้น้องใจเย็นลงแต่เหมือนกับว่าเสียงนั้นแอลจะไม่ได้ยิน “พี่จงจะให้เย็นได้ยังไงล่ะ ดูนัมมันทำสิ่ซื้อโทรศัพท์ไว้ให้ใช้แต่มันปิดเครื่องหนี” “แล้วไมเราไม่ตามมันไปล่ะ จะได้รู้ว่าทำอะไร ” เสียงของร่างสูงหนาที่เข้ามาได้สักพักก็พูดขึ้นมาแทรก “ตาม เราจะตามยังไงล่ะ พี่มิน” “ก็ตั้งแต่สามีนายเลิกงานไง แอลเราจะเริ่มตั้งแต่ตอนนั้น” เป็นเสียงที่ทำให้แอลเพิ่มความอยากรู้เข้าไปอีกว่า นัมอูจะไปที่ไหนเขาขอแค่อย่างเดียวคือ อย่าไปมีคนอื่นนอกจากตัวเขาเอง ตอนเช้าที่บริษัท KNT ของแอล แอลได้นั่งทำงานอย่างไม่มีอารมณ์ที่จะเซ็นเอกสารอะไรทั้งนั้นเพราะเรื่องเมื่อคืน แม้ มินฮยอกกับ จงฮยอนพี่และพี่เขยของตัวเองจะกลับบ้านไปแล้วด้วยความเป็นห่วงตัวเอง ก็นั่งเฝ้ารอที่อูฮยอนจะกลับมาจนเกือบเช้าก็ไม่มีวีแววของร่างหนาอูฮยอน จึงได้มาทำงานที่บริษัท กริ้ง......แกร็ก “คุณแอลคะมีคนมาขอพบค่ะ” เสียงเลขาที่หน้าห้องได้โทรเข้ามารายงานก่อนตามมารยาทและระเบียบการเข้าพบ “ให้เข้ามาได้” “ค่ะ” หลังจากที่แอลวางสายไปไม่นานก็ลุกออกไปยังห้องด้านหน้า เพื่อพบคนที่เข้ามาหา “สวัสดีครับ คุณนัมมยองซู ให้ผมรับใช้อะไรดีครับ” ร่างใหญ่ที่ใส่ชุดค่อนข้างรัดกุมได้เข้ามาแล้วกล่าวทักทายคนที่ว่าจ้างให้เข้ามาทำงาน ในฐานะ ITDetective ส่วนตัวของแอล “เรื่องน่ะมีแน่ นั่งก่อนสิ่เอกสารอยู่บนโต๊ะ” แอลใช้สายตามองไปที่ โน้ตบุค Series9 ของSamsung แล้วร่างใหญ่ก็ได้เปิดดูไฟล์ในโน้ตบุค จนพอที่จะเข้าใจว่าให้ทำอะไร “นายจะให้ผมทำอะไรหรอครับ” “ดักข้อมูลทุกอย่างจาก โทรศัพท์ อีเมล จีพีเอส ทั้งหมดว่า นัมอูฮยอน ไปไหนโทรหาใครทำอะไรแล้วรายงานชั้นให้เร็วที่สุด อ้อเก็บเอกสารไปด้วยล่ะ อย่าให้ใครเห็น” เมื่อร่างใหญ่ทราบหน้าที่แล้วจึงลุกแล้วออกไปพร้อมกับกล่าวลา “แอลนั่นใครน่ะ” ในขณะนั้น จงฮยอนก็ได้เดินสวนกับ ร่างใหญ่ที่เพิ่งออกไป แล้วเกิดความสงสัยจึงได้มาถามกับแอล “ก็ ฝ่าย IT Detective ไง” แอลตอบไปอย่างหน้านิ่งๆ โดยที่ไม่ได้สนใจอะไรมาก “นี่นายต้องทำถึงขนาดนี้เลย หรอ” “หรือว่าพี่อยากเสียค่าน้ำมันไปนั่งรอนัมมันเลิกงานล่ะ น่าเบื่อแย่” “เออก็จริงสมเป็นน้องพี่จริงๆเลย” ตึง ตือรือรื้อรึงตึง “เห็นไหมพี่แปปเดียวโทรมาละ Answer ” แอลได้หยิบSamsung Galaxy Note II ขึ้นมาเพื่อที่จะรับโทรศัพท์ด้วยคำสั่งเสียงแล้วเปิดเป็น Speaker Mode “คุณมยองครับ คุณนัมอูฮยอนมีนัดที่ร้านกาแฟ Tom n Tom สาขาคังนัมกูครับ ผมจะ Sync ข้อมูลให้นะครับ” “โอเคมีไร ใช้ Sync มาละกัน” แล้วร่างบางก็ได้พบการการแจ้งเตือนที่ Notifications bar ของ โน้ต2เครื่องสีเทาสวยว่า Tom n tom คังนัมเดินทางตอนนี้ไม่มีดีเลย์ จาก Google Now “พี่จงไปกันเถอะ หาไรสนุกๆทำกัน”แล้วร่างบางกับ ผู้เป็นพี่ก็ได้เดินไปยังลานจอดรถแล้วผู้เป็นน้องก็ได้ขับรถ BMW Series7 ออกไปด้วยความเร็วสูงตามทางที่ บอกในNote2 โดยไม่ผิดเพี้ยนเหมือนคราวใช้ iPhone5 และทั้งคู่ก็ได้มาถึงที่ร้าน พร้อมกับหามุมที่คิดว่านัมอูฮยอนไม่สามารถสังเกตุเห็นได้ “แอลนั่นมันนัมใช่ไหม มากับใครน่ะ” จงฮยอนได้ชี้ไปทางประตูของร้านทำให้แอลได้พบกับ ร่างเล็กที่เดินมาคู่กับอูฮยอน ทำให้ร่างบางโมโหไม่ใช่น้อยแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะ จงฮอยอนคอยห้ามเอาไว้ “คอยดูมันไปเรื่อยๆแล้วกัน” “แล้วต้องดูไปอีกนานแค่ไหน” “เดี๋ยวเกมก็จบทนๆมันไปก่อน” ไม่ทันที่ผู้เป็นพี่จะพูดจบร่างบางก็ได้เดินออกจากร้านไปอย่างไม่แคร์ไรด้วยสภาพจิตใจที่ไม่ค่อยดีนักเพราะไม่คิดว่า นัมจะเป็นอย่างที่คิดจริงๆ “วันนี้ซองจงสวยมากเลยนะ” ร่างหนาได้โน้มหน้าเข้าไปหอมแก้มของอีกคนที่ร่างเล็ก พร้อมกับกระชับกอดของคนที่นั่งข้างๆโดยที่ไม่แคร์สายตาใครเลยและไม่สนด้วยว่านี่คือร้านกาแฟ และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่กำลังเดินผ่านหน้าไปนั้นคือ แอล “อ่า... เดี๋ยวจะไปเสริฟโต๊ะนั้นใช่ไหม” ขณะที่แอลกำลังจะออกจากนอกร้านได้สวนกับพนักงานที่กำลังจะเอาขนมไปเสริฟที่โต๊ะของนัม “ใช่ค่ะ” “ชั้นมีงานให้เธอทำ ง่ายๆสนใจไหม“ ซึ่งแน่นอนว่า พนักงานคนนี้ยอมตกลงที่จะทำเพราะแอลได้ยื่นข้อเสนอที่ชักจูงใจเป็นอยากมากให้กับเธอซึงยากที่จะปฏิเสธ “นี่ค่ะ ขณะ ฮอนนี่โทส กับ ไอซ์มอคค่า 2 แก้ว แล้วนี่ค่ะโน้ต” พนักงานหญิงได้ยื่นกระดาษโน้ตสีสวยของบริษัทที่แอลทำงานอยู่มีข้อความว่า ‘พอดีผ่านมาเห็นที่รักแต่ไม่ว่างเข้ามาทักทายทานให้อร่อยนะ’ เมื่อ นัม ได้อ่านข้อความนั้นเสร็จถึงกับต้องกลืนน้ำลายลงคอไปอย่างยากลำบาก เพราะกลัวที่ว่าแอลจะเห็นซองจง “อ้อแล้วเค้าฝากนี่มาให้ค่ะ” พนักงานสาวได้หยิบเหยือกน้ำเชื่อม บนถาดมาเปิดฝาแล้วสาดเข้าใส่นัมอูฮยอนรวดเดียวหมดขวด “นี่เธอ เธอทำบ้าอะไรน่ะ” จากเหตุการณ์เมื่อครู่ทำให้นัมอารมณ์เสียมากเพราะ ราวกับเป็นการฉีกหน้าเขาต่อซองจง อย่างตั้งใจแต่พนักงานหญิงกลับไม่สนใจในคำด่าของอีกคนและเดินจากไป “นัม เป็นไรไหม อีนี่มันใครทำไมมันมาทำกับที่รักแบบนี้อ่ะ” ซองจงได้พยายามปลอบอีกคนและอดหัวเสียไม่ได้ที่จะด่าพนักงานหญิงคนนั้น “ช่างเถอะไม่ได้มาบ่อยๆไปกันเถอะ ซองจง” แล้วทั้งสองก็ได้เดินออกจากร้านไปอย่างหัวเสีย “ทำได้ดีมากเลยนะ อ่อคุณผู้จัดการไม่ต้องไล่ออกนะ นี่คือเงินค่าจ้างสำหรับคุณสองคนใส่เลขเอาเองนะ” แอลได้ยื่นเช็ค2ใบให้กับพนักงานคนนั้นและผู้จัดการสาขา แบบไม่กรอกจำนวนเงินแล้วเดินจากไปพร้อมกับ จงฮยอน “แอลไม่ทำเกินไปหน่อยหรอ” “มันแค่เริ่มต้นสงครามเท่านั้น พี่จง” ทั้งสองได้พูดคุยกันในรถก่อนเพื่อที่มองรถของนัม แล้วโทรศัพท์หา จีโอ(คนที่เป็นร่างใหญ่ในตอนแรก)ให้ทำการติดตามรถของนัมอูฮยอน ผ่านการแฮคระบบกล้องวงจรปิดทั่วกรุงโซล “แอล... เดี๋ยวก็โดนจับกันหรอกแฮคข้อมูลกันเลยหรือไง” ผู้เป็นพี่ได้กล่าวเตือนน้องอย่างเป็นห่วงเพราะเหตุการณ์เริ่มรุ่นแรงขึ้นภายในไม่กี่ชั่วโมง “กลัวมันทำไม แน่จริงจับสิ่ ประเทศนี้จะได้ไม่ต้องมีอินเตอร์เน็ตใช้ข้อมูลทุกอย่างเรามีสิทธิเข้าถึงพี่จะทำไม” เมื่อแอลพูดจบภายในรถก็มีแต่ความเงียบไปสักพักจนแอลได้ทำการออกตัวรถ อย่างเร็วเพื่อที่จะกลับไปยังที่ทำงานของอีกคนเพราะเพิ่งนึกอะไรสนุกๆขึ้นได้ ณ ห้องทำงานของ นัมอูฮยอน ใน สถาบันป้องกันอาชยากรรมทางไซเบอร์ของเกาหลีใต้ “ซองจงอ่า......... ไมนายมันเซ็กซี่แบบนี้” มือหนาค่อยๆเลิกเสื้อของร่างเล็กออกโดยไม่สนว่านี่คือที่ทำงาน ในขณะที่นัมอูฮยอนไล่จูบไปทั่วร่างของของซองจง่ที่ท่อนบนแทบจะเปลือยเปล่า “นา..มู อ่า....... พอ เถอะ” ร่างเล็กได้ขัดขึ้นเบาๆเมื่อเรียกสติขึ้นมาได้และระลึกได้ว่านี่คือที่ทำงาน “ทำไมล่ะแคร์ทำไม” ร่างหนาไม่ได้สนใจกับคำที่ร่างเล็กพูดและทำการปลุกเร้าอารมณ์ของร่างเล็กต่อไป ณ ที่ด้านหน้าอาคาร ตอนนี้ แอ้ด............. ที่เบรคจากรถ BMW Series7 ได้ดังไปทั่วชั้นล่างของอาคารจากการเบรคด้วยความเร็วสูงของแอล ปึ้ง เสียงปิดประตูรถฝั่งคนขับอย่างแรงได้ดังขึ้นหลังจากที่ร่างบางลงมาจากรถแล้วเดินเข้าดึกไปอย่าไม่แคร์สื่อพร้อมใส่แว่นกันแดดสีเทาดำ แบรน Prada “ขอโทษครับที่นี่สถานที่ราชการห้ามเข้าครับ” “ขอโทษนะคะที่นี่ห้ามเข้าค่ะ” แอลยังคงเดินฝ่าเข้าไปโดยไม่สนใคร ทำให้จงฮยอนผู้เป็นพี่ที่ตามมาติดๆต้องกล่าวขออภัยกับ พนักงานที่นี่แทน และร่างบางหยุดเมื่ออย่างกระทันหหันเพราะ มีเจ้าหน้าที่ชั้นในมาขวางไว้ไม่ให้เดินต่อ “ถอย!!” แอลได้สั่งออกมาเสียงดัง แต่เจ้าหน้าที่ที่มาขวางนั้นกลับไม่ทำตามที่บอก “ขอโทษครับ พื้นที่ตรงนี้ห้ามเข้าครับ” เมื่อร่างบางได้ยินคำตอบที่ไม่ได้คาดหมายว่าจะได้รับ ร่างบางจึงถอดแว่นออกแล้วปาใส่หน้าคนที่ยืนขวางไว้ พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาจีโอ แม้จีโอจะไม่ได้รับสายแต่ก็รู้ว่าต้องทำอย่างไร “จะถอยไหม” แอลได้เปลี่ยนจากเสียงดังเพราะความโมโหเมื่อสักครู่เข้าสู่โหมดเย็นชา แล้วมองคนตรงหน้าด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร ไม่นานนักประตูผ่านที่ต้องใช้คีย์การ์ดพนักงานและคอมในอาคารชั้นล่างก็ถูกยึดจากแอล “นายเห็นไหมว่านั่นอะไร ชั้นยึดคอมที่นี่ไว้แล้วถ้าไม่อยากให้ข้อมูลหาย ไม่อยากโดนไล่ออกก็..... ” ในขณะที่ร่างบางพูดเว้นวรรค แล้วยังไม่ทันจบ ร่างใหญ่ที่ยืนขวางไว้ก็ถึงกับเข้าอ่อนและถอยออกห่าง แอลจึงค่อยๆเดินไปที่ลิฟต์แล้วไปยังชั้นที่นัมทำงานอยู่ “แอล.. นายไม่เห็นต้องทำแบบนี้เลยนะ” “เงียบไปเลย ถ้ามินฮยอกของพี่ไปทำแบบนี้บ้างล่ะ พี่จะรู้สึกยังไง” ตึ้ง... ไม่นานลิฟต์ก็มาถึงชั้นที่นัมทำงานอยู่ และทุกคนที่เห็นการปรากฎตัวของแอลต่างก็ตกใจเพราะไม่คิดว่าแอลจะสามารถเข้ามาถึงในนี้ได้ แอลมองผ่านๆแล้วก็เดินตรงไปยังห้องทำงานของนัม แต่พบกับคนที่กำลังพยายามส่งข้อความใน iPhone4S สีขาว “ไม่ต้องส่งหรอก คราวซวยของแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน” แล้วร่างบางก็กระชากโทรศัพท์อีกคนมาแล้วปาไปที่เครื่องถ่ายเอกสารด้วยความแรงทำให้จอแตกจนไม่สามารถใช้งานได้ “จำไว้นะใครคิดจะบอกไอนัม หรือช่วยมันจะต้องเจอแบบนี้” เมื่อพูดจบแอลได้กระชากผมของหญิงไวกลางคนโขกเข้ากับกำแพงปูนหนาอย่างแรงพร้อมคว้าเอาจอMornitorของLGทุ่มใส่ขณะที่เธอยังล้มหัวแตก แล้วเดินจากไปอย่างไม่ใยดี ทำให้พนักงานในชั้นนั้นเงียบกริบจนไม่มีใครกล้าทำอะไรได้แต่ยื่นนิ่งๆราวกับนักโทษไม่มีผิด ‘ซองจงอ่า...... อย่างนั้น อื้อ......’ แอลได้หยุดเดินเมื่อมาถึงที่หน้าห้องอีกคนแล้วพบกับเสียงครางของ นัมอู “พี่จงได้ยินเหมือนกันใช่ไหม” “อะ.อื้ม” เมื่อร่างบางมั่นใจว่าไม่ได้คิดไปเองคนเดียว จึงได้พังประตูเข้าไปทำให้ซองจงและนัมอูฮยอนไม่ทันได้ตั้งตัว “อันนยอง นัม อู ฮยอน แล้วแกนางบำเรอ” แอลได้เดินเข้ามานิ่งๆพร้อมนั่งลงบนโซฟาตัวยาวที่อยู่ในห้องทำงานขออูฮยอน “โม๊คให้สามีชั้นสนุกไหมล่ะ แท่งยาวๆตามมาตราฐาน ในห้องทำงานสุดตื่นเต้น ไม่คิดล่ะสิ่ว่าชั้นจะมาเยี่ยม” สถานะการณ์ในตอนนี้มีแต่ แอลเท่านั้นที่เป็นฝ่ายพูดเพราะ ซองจงกับนัมอูฮยอน กำลังช็อคกับเหตุกาณ์ที่ไม่คาดฝันเช่นนี้ เพราะซองจงกำลังอมแก่นกายของเขา ซึ่งกำลังจะถึงจุดไคลแมค ก็ต้องจบลงอย่างกระทันหันเพราะ คนๆนึงซึ่งได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของเขาบุกเข้ามา “อะ..แอล” เพิ่งแค่ อูฮยอนเรียกชื่อของอีกคน และยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ ร่างของซองจงก็ถูกกระชากออกไปยังหน้าห้องเมื่อซองจงขัดขื่นก็ถูก แอลถีบด้วยความแรงจนต้องเซออกมา “นี่ใช่ไหมสาเหตุที่ไม่ยอมกลับบ้านน่ะหืม....” หลังจากที่จัดการกับซองจงไปยังไม่เสร็จดีก็หันมาจัดการกับตัวต้นเหตุของเรื่องนี้ แอลค่อยๆเอามือไปจับที่ปมเนคไทค์ “อะ.. แอ ล” “ที่รักว่าอะไรนะ ไม่ได้ยินเลย” แต่มือแอลที่จับปมเนคไทค์นั้นไม่ได้ผ่อนปมให้อีกคนพอหายใจได้เลยแต่กลับทำให้มันแน่นขึ้นไปอีก “จำไว้นะคุณ นัม อูฮยอน คุณเป็นของชั้นคนเดียว” แอลพูดแค่นั้นแล้วดึงเนคไทค์ลากอูฮยอนออกจากห้องทำงานพร้อมเดินดิ่งไปที่รถด้วยความเร็ว โดยลืมไปว่า จงฮยอนก็มาด้วยทำให้จงฮยอนต้องเรียกมินฮยอกมารับกลับบ้าน ภายในรถที่เงียบสนิท จนกระทั่งมาถึง คฤหาสตระกูลคิมขนาด 400 ไร่ (เยอะไปป่าว) “รู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่” เสียงแรกที่เย็นเฉียบของแอลได้เริ่มบทสนทนาขึ้น "..." "ถาม!น่ะได้ยินไหม" การเงียบของอูฮยอนไม่ได้ทำให้อีกคนเย็นลงได้เลยแม่แต่นิดเดียว มันกลับสร้างความโมโหให้อีกคนซะมากกว่า "มะ.. เมื่อ.. 1 เดือนที่แล้ว" อูฮยอนก้มหน้าพูดและพูดออกมาอย่างยากลำบาก เขาไม่เคยเห็นแอลเป็นแบบนี้มาก่อน มันทำให้เขากลัวมาก "ไป เลิก กับ มัน ซะ" ร่างบางเมื่อพูดจบก็ลงจากรถแล้วเดินเข้าบ้านโดยไม่คอยอีกคน แต่ไม่นานแอลก็เดินกลับมาที่รถ แล้วหยิบโน้ตบุค Samsung series5 Ultrabook "เลิกกับมันซะ ไม่งั้นนอนมันในรถนี่แหละ อยู่ไปจนกว่าเสนียดมันจะหาย" แล้วแอลก็เดินเข้าบ้านไปพร้อมกับ โน้ตบุคเครื่องบาง อูฮยอนได้แต่ก้มหน้าแล้วนั่งนิ่งๆในรถ จนเพิ่งสังเกตุเห็นว่าซิบกางเกงไม่ได้รูด 3 วันผ่านมา "แน่ใจว่าเลิกแล้วแน่นะ" แอลได้พูดจากประตูบ้านคุยกับคนที่ยืนอยู่หน้ารถเพราะจนตอนนี้แอลก็ยังไม่ให้ นัม เข้าบ้านแม้จะโทรไปบอกเลิกกับซองจงตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ถามว่าตอนนี้อูฮยอนอยู่ในสภาพอะไรก็คือสภาพเดียวกับตอนที่แอลลากมาที่นี่ชุดตัวเดิมทุกประการ "จริงๆครับที่รัก" "ใครที่รักคุณ คุณมีไอตัวนั้นแล้วไม่ใช่หรอ" "ผมเลิกแล้วจริงๆครับเชื่อผมเถอะ" "ให้เชื่อ คุณต้องย้ายมาทำงานที่บริษัทชั้น ห้องชั้น 1 เดือน" "ดะ..ได้ครับ" “ยืนทำอะไรล่ะ ไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปทำงานสิ่” เมื่อสิ้นเสียงของแอลว่า อนุญาตให้เข้าบ้านได้แล้วอูฮยอนจึงรีบเข้าบ้านไปเพื่อที่จะได้อาบน้ำและไปทำงานโดยก่อนเข้าบ้านได้ฉวยโอกาสหอมแก้มแอลไปทีนึง “นัม อูฮยอน!!!” แอลได้ตะโกนเรียกชื่ออีกคนเพราะตัวเองโดนอีกคนฉวยโอกาสหอมแก้มไป แต่นัมไม่ได้ยินเพราะนัมได้วิ่งไปไกลแล้ว 1 เดือนผ่านไป ณ ที่ทำงานของ นัมอูฮยอน "นี่แกหัวหน้าของเราหายไปไหนวะ ไม่เห็นเดือนนึงแล้วนะมีแต่งานๆๆ ที่เข้ามาเนี่ย" "จะไปไหนละ ผมได้ข่าวมาน่ะสิ่ว่าโดนคุณมยองซูกักบริเวณไม่ให้ไปไหน ตั้งแต่คุณมยองซูมาเจอซองจงกับหัวหน้ากำลังโจ๊ะพึมๆเนี่ย" ขณะที่กลุ่มลูกน้องกลุ่มนี้กำลังนั่งนินทาเจ้านาย เป็นกลุ่มย่อยก็มีบุคคลที่กำลังกล่าวถึงเดินเข้ามา “คุยอะไรกัน...... ระวังเงินเดือนหายหลุดออกจากตำแหน่งนะ” แล้วอูฮยอนก็เดินจากไปเข้าห้องทำงานของตัวเองที่เขาไม่ได้มาอยู่ที่นี่นานถึง 1 เดือน “...”ทุกคนได้กินจุดพร้อมกันก่อนจะแยกย้ายไปทำงานของตนตามเดิม ทางฝั่งของแอล ก็กำลังทำงานตามปกติแต่มีบางอย่างไม่ปกติด้วยและค่อนข้างจะไร้สาระคือ “ปากกาหายไปไหน” แอลได้ก้มลงมองใต้โต๊ะและหาปากกาในลิ้นชัก จนนึกได้ว่าเมื่อวานไปนั่งที่โต๊ะของอูฮยอนที่นั่งเยื้องออกไป จึงได้ไปหาและพบเศษกระดาษใบหนึ่งในลิ้นชักยาวของโต๊ะ ‘ดงอุนอา.... ทำไมช่วงเวลาของเรา3เดือนมันสั้นจัง อยากอยู่ด้วยกันนานๆจัง’ แต่ก่อนที่แอลจะอ่านจบก็พบว่าข้อความหมดแล้ว และมีรอยฉีกที่กระดาษ “อ้อ... ไม่ใช้โทรศัพท์ ไม่ใช้อินเตอร์เน็ต ใช้จดหมายอื้ม.... นัมอูฮยอนเตรียมเจอเซอร์ไพร้ซ์ชิ้นใหญ่ได้เลย” ร่างบางได้พูดขึ้นกับตัวเองเบาๆด้วยความโกรธที่เจอข้อความของอูฮยอนที่บ่งบอกว่า ได้มีมาใหม่อีกคนแล้วและเขาต้องหาทางจัดการกับเรื่องนuhให้เร็วที่สุด ณ หน้าบ้านของซองจง ที่เป็นบ้านทาวน์โฮมเล็กๆเรียบง่ายในโครงการ ได้มีรถ BMW Series 320D สีเทาที่เข้ามาจอดที่หน้าบ้าน ร่างบางที่จำได้ว่านี่คือรถของอูฮยอนจึงได้เดินเข้าไปหาโดยไม่รู้ว่าภายในรถนั้นไม่ใช่อูฮยอน “เจอกันอีกแล้วนะ” แอลได้พูดทักทายอีกคนเมื่อลงจากรถ “ค...คุณ มยองซู” “กลัวลืมชื่อชั้นขนาดนั้นเลยหรือไง” แอลได้ยืนพิงรถคันสีเทาสวยของตัวเอง “คุณมาทำไม ชั้นเลิกกับ อูฮยอนแล้วจะเอาอะไรอีก” “ชั้นจะมาให้ช่วยอะไรอย่างนึง ถ้าคุยที่นี่คงจะไม่เหมาะไปที่อื่นกันเถอะ” แอลได้มองไปรอบๆ บริเวณหน้าบ้านของอีกคนแล้วชวนซองจงไปยังที่ๆนึงซึ่งไม่ไกลมากนัก “เรื่องก็มีประมาณนี้แหละทำได้ไหม” “แล้วจะได้อะไรตอบแทน เพราะยังไงตอนนี้ชั้นก็ไม่ได้เป็นอะไรกับอูฮยอนแล้ว” “อยากได้อะไรล่ะ บ้านก็ผ่อนหมดแล้วรถก็มีแล้ว” “แค่......” ร่างเล็กของซองจงได้หยิบปากกาพร้อมกระดาษ เขียนข้อความแล้วยื่นให้อีกคน “แค่นี้เองหรอ น้อยดีนะ” แอลได้กดโทรศัพท์ Samsung Galaxy S III สีขาวที่เป็นเครื่องรองแล้วโทรไปหาเลขาของตัวเอง “จัดตั๋วเครื่องบินชั้นเฟริสคลาสไว้ให้ด้วยหนึ่งใบ ไปอังกฤษอ้อหาคอนโดที่นั้นให้ด้วย”แล้วแอลก็วางสายไป “นี่ถือว่าเป็นค่ามัดจำนะ ทำให้สำเร็วด้วยล่ะ” แล้วแอลก็เดินจากไปทิ้งให้ซองจงนั่งอยู่เพียงลำพัง “งานง่ายๆแบบนี้” ซองจงได้พึมพำกับตัวเองเบาๆ พร้อมกับจิบลาเต้จากแก้วบาง ณ คฤหาสตระกูลคิม แอลที่เพิ่งเอารถเข้ามาจอดในชั้นใต้ดินของบ้าน ก็พบว่ารถประจำของตัวเองได้หายไป และคงจะเป็นใครไม่ได้นอกจาก นัม อู ฮยอน เท่านั้น แอลจึงให้โทรศัพท์ Sync กับรถพร้อมใช้ iDrive โทรหา จีโอ “ครับคุณแอล” “นัมอูฮยอนอยู่ตรงไหน” เสียงทางอีกฝั่งเงียบไปสักพักเพื่อทำการหาข้อมูลให้แอล “ตอนนี้อยู่ที่ โชว์รูมBMW คังนัมครับ” เมื่อรู้ที่อยู่ของอีกคนแอลจึงวางสายแล้วขับรถออกจากบ้านที่เพิ่งถึงตรงไปยัง โชว์รูมนั้นทันทีผ่านการใช้ Google Now บน Note II เช่นเคย “BMW สวัสดีค่ะ” “ดงอุนจะเอาคันไหน เดี๋ยวป๋าถอยให้” ดงอุนได้เดินไปรอบๆโชว์รูม พร้อมกับคุยกับพนักงาน “สวัสดีครับเอารถมาซ่อมหรอครับ จอดที่ช่องได้เลยนะครับ” ขณะเดียวกันแอลก็ได้มาถึงที่โชว์รูมนี้แล้วเหมือนกัน “ไม่ได้เอารถมาซ่อม มาทวงผัวคืนเนี่ยถอยเอาไปเก็บให้ด้วย” เมื่อแอลเหวี่ยงใส่ พนง.ที่ต้องรับหน้าโชว์รูมเสร็จก็เดินเข้าโชว์รูมไป ทันได้ยินคำว่า ‘ดงอุนจะเอาคันไหน เดี๋ยวป๋าถอยให้’ แต่แอลก็ยืนนึ่งๆพร้อมจ้องดงอุนที่กำลังดูรถอยู่ “BMW สวัสดีค่ะ” “ไปเอาสัญญาซื้อขายมาให้เซ็นซะ” “คุณแอลจะรับรุ่นอะไรหรอคะ” “M5 Coupe” แล้วแอลก็เดินตัดหน้านัมอูฮยอนไปอย่างนิ่งๆ เพื่อเดินไปที่ห้องรับรองแขก ทำให้นัมอูฮยอนตกใจไม่ใช่น้อยว่าวันนี้แอลก็มาซื้อรถทำไม หรือว่ารถเสียแต่เจ้าตัวก็เพิ่งรู้ว่ารถที่บ้านยังปกติทุกคัน จึงรีบเดินไปหาดงอุนเพื่อจะบอกเรื่องนี้แต่แอลได้ทำการขั้นไว้ก่อน “จะไปไหนล่ะ มานั่งคุยกันก่อนสิ่ อูฮยอน อ้อ ดงอุนด้วย” แอลนั่งหันหลังให้พร้อมเรียกชื่อทั้งสองคนนั้นราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น “....” ตอนนี้ดงอุนและนัมได้กินจุดกันเป็นที่เรียบร้อย ก่อนจะไปนั่งตรงข้ามแอล “ดงอุน นัมมาซื้อรถให้หรอ ดีเนอะรู้จักกันแค่...... 3 เดือนได้รถตั้งคันนึงราคาร้อยล้านกว่า” แอลพูดพลางๆขณะที่ตาจ้องเอกสารซื้อขายพร้อมเซ็นแล้วส่งให้พนักงาน “อ่ะคันนี้ซื้อให้นะ อ้อที่รักอย่าลืมพาเพื่อนคุณมาที่บ้านด้วยล่ะ” แล้วยื่นกุญแจKeylessของBMW Series3ให้กับอูฮยอน แล้วก็เดินจากไป พร้อมกับ BMW Series 7 ของตนที่ นัมอูฮยอนขับมากลับสู่บ้าน