## NC ##
แล้วคืนวันนั้นพี่คริสก็พาผมมาส่งที่หอ แต่พี่คริสลืมไปว่าผมยังไม่ได้กินอะไรเพราะเพิ่งออกจากเวร ส่วนพี่คริสน่ะหรอครับออกจากออฟฟิตมาก็ร้านอาหารเต็มไปหมด ต่างจากผมที่มองไปทางไหนก็มีแต่คนไข้ๆๆ และก็พยาบาล
“พี่คริสผมลงไปซื้ออะไรมากินก่อนนะ”
“อือๆ ไม่ให้เขาเอามาส่งล่ะ”
“ดึกขนาดนี้คงไม่มีแล้วล่ะครับ เดี๋ยวผมมานะ” แล้วผมก็เดินออกจากห้องลงไปยังร้านแฟมมิลี่มาทข้างล่างหอ ตอนนี้ผมรอพนังงานอุ่นข้าวให้ผม สายตาของผมก็มองไปรอบๆเคาเตอร์ จนมาสะดุดกับกล่องถุงยางอนามัยแล้วภาพเมื่อตอนค่ำก็เข้ามาอยู่ในหัวของผม
“อุ๋ง วันนี้วันครบรอบ 3 ปีของเรา พี่ขออะไรอย่างได้ไหม”
“ได้สิ่ครับ พี่อยากได้อะไรหรอ”
“พี่อยากมีลูก ลูกจริงๆนะ”
ผมชักอยากมีลูกตามที่พี่คริสบอกแล้วสิ่ แต่ผมคบกับพี่คริสมา 3 ปี ผมยังไม่เคยมีอะไรกับพี่คริสเลย ผมควรทำยังไงดีสมองผมเริ่มคิดอะไรให้มันยุ่งยากตามความเคยชินของคนเป็นแพทย์ จนมีเสียงพนักงานมาขัดความคิดผม
“คุณคะของได้แล้วค่ะ”
“อ่า...ครับ ถุงยางอันไหนดีสุดครับ” ผมหลุดพูดออกไปเพราะสติผมมันยังอยู่ในห่วงความคิด แต่พอผมได้สติกลับคืนมาแล้ว ผมก็แอบที่จะเขินไม่ได้ นี่ผมถามอะไรออกไปเนี่ย....
“คะ” เสียงของพนักงานคนที่ถูกผมถามอะไรบ้าๆออกไป เขากลับขานรับผมอย่าง งงๆ บรรยากาศแบบนี้แอบทำผมไปไม่ถูกเหมือนกัน
“ปะเป..”
“ถ้าเป็นตัวที่ขายดีที่สุดจะเป็นตัวนี้ค่ะ ถ้าจะเอาแบบบางๆเหมือนไม่ใส่รุ่นนี้จะบางกว่าตัวอื่น” แต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่ผมคิดไว้ขณะที่ผมกำลังจะบอกว่า เปล่าไม่มีอะไรเขากลับมาแนะนำถุงยางตามที่ผมถามอย่างคล่องแคล่ว พร้อมกับหยิบสินค้ามาวางบนเคาท์เตอร์ กล่องสีฟ้าคือกล่องที่ขายได้มากที่สุด ส่วนสีกล่องสีเงิน เป็นแบบบาง ขณะที่ผมกำลังตัดในระยะเวลาอันสั้นสายตาเจ้ากรรมของผมก็ไปสะดุดกับกล่องสีเทาๆ แต่เป็นของอีกยี่ห้อหนึ่งเขียนกับคำที่เขียนบนกล่องว่า “แบบขรุขระ”กับ ”แบบสไปรอล” และคำถามก็เข้ามายังหัวผมอีกครั้งแต่มันไม่ได้อยู่ในหัวผมเท่านั้น มือผมเอื้อมไปหยับทั้งสองกล่องนั้นมาวางคนเคาท์เตอร์
“เอาสองกล่องนี้นะคะ” ผมยังไม่ทันได้ถามแต่พนักงานคนนั้นก็เอาทั้งสองกล่องที่ผมหยิบมา ไปคีย์เข้าเครื่องรวมกับค่าอาหารแล้วก็.. 7,000 วอน
“ขอบคุณค่ะ โอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะ” ผมเดินขึ้นห้องของผมมาอย่างงงๆ เมื่อมาถึงหน้าห้องผมก้มมองดูนาฦกาข้อมือนี่ผมลงไปข้างล่างร่วมๆครึ่งชั่วโมงเลยหรอ ป่านนี้พี่คริสรอจนหลับไปแล้วมั้ง ผมเปิดประตูเข้ามาในห้องก็ค่อยโลล่งใจหน่อยที่พี่คริสยังอยู่แต่สภาพพี่คริสคือ สีหน้าเซ็งสุดๆ เพราะห้องผมไม่มีทีวีให้ดูสิ่นะ
“ไหนซื้ออะไรมากินบ้างเจ้าอุ๋ง” พี่คริสลุกขึ้นมาคว้าถุงในมือของผมไปแล้วนั่งลงที่โต๊ะญี่ปุ่นแล้วหยิบของในถุงออกมาทีละอย่าง จนเจอของเจ้าปัญหา
“นี่อะไรน่ะชานยอล”
“กะก็....”
“อยากทำการบ้าน ทำไมไม่บอกพี่ล่ะ”
“คะคือ... “ คำพูดของผมถูกกลืนไปกับจูบของพี่คริสที่เอื้อมตัวเข้ามาหาผม มือพี่คริสโอบเอวแล้วดึงผมเข้าไปแต่เพราะพี่คริสเอี้ยวตัวมามากไปทำให้พี่คริสล้มทับตัวผม สภาพของผมตอนนี้มันค่อนข้างจะล่อแหลม พี่คริสละจูบออกจากผมช้าๆ แล้วลุกออกจากตัวผม
“กินให้อิ่มก่อนนะครับคุณหมอ อย่าคิดว่าคืนนี้จะรอด”
“พี่คริส!!! ” ผมคว้าตุ๊กตาหมาที่อยู่ใกล้ๆตัวปาใส่พี่คริส คนอะไรผมกำลังเคลิ้มแล้วจากไปซะงั้นพี่ไม่รู้สิ่นะว่าผมเขินขนาดไหน แต่ก็ถูกของพี่คริสถือผมหิวจนจะเป็นลมแล้ว
หลังจากที่ผมกินข้าวที่ซื้อมาจนอิ่มก็ก็เงยหน้าขึ้นมาผม แต่พี่คริสไม่ได้อยู่ตรงหน้าผมแต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากผมหยิบช้อนกับตะเกียบรวมถึงขยะมาทิ้งในส่วนที่เป็นครัวเล็กๆ สมาธิของผมกำลังจดจ่ออยู่กับการล้างจานอาหารมื้อเช้าในอ่างล้างจานผมก็สัมผัสได้ถึงความชื้นที่หลังของผมและก็ไหล่ผมข้างขวาหนักที่ผมก็รู้ว่าใคร
“พี่คริสไปใส่เสื้อเลย”
“ใส่ทำไมล่ะเดี๋ยวก็ต้องถอด” ทำไมโชคชะตาต้องแกล้งผมนะ ทันทีที่ผมล้างตะเกียบเสร็จตัวของผมก็ลอยมาอยู่บนเตียงจากการอุ้มของพี่คริส และหมดทางหนีจากการคร่อมของพี่คริส
“พี่คริสกล้าทำจริงๆหรอ”
“ไม่พร้อมล่ะสิ่”
“ก็อุ๋งไม่รู้ว่าต้องทำไงหนื”
“งั้นอยู่เฉยๆพอนะครับ” จากนั้นพี่คริสก้มลงมากระซิบข้างหนุผมเบาๆว่า “เจ็บหน่อยนะ ทำไมไม่ซื้อ KY มาด้วยล่ะ” แล้วหอมแก้มของผมราวกับให้กำลังใจของผมที่ตอนนี้มันแทบจะไม่เหลือแล้ว เหมือนร่างกายของผมรับรู้ได้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึนแก่นกายของผมก็เริ่มตื่นตัวภายใต้กางเกงของผม ส่วนพี่คริสกำลังใช้ลิ้นเล่นกับยอดอกของผม คือมันจักจี้ก็จักจี้นะ แต่พี่คริสบอกให้ปล่อยตัวสบายๆ มันก็เริ่มมีความรู้สึกเสียวๆขึ้นมาแทรก ผมปฏิเสธไม่ได้ว่ามันก็รู้สึกดีอยู่ระดับหนึ่ง ผมไม่รู้หรอกว่าพี่คริสทำอะไรผมบ้างรู้แค่ว่ามันเบาๆตัวแล้วมันรู้สึกดี
“ชานยอล.. จำที่พี่ทำเอาไว้นะ”
“จำไรครับ”
“จำอันนี้ไงครับ”
“..” พี่คริสใช้ปากของเขามาอมแก่นกายของผม ผมรู้สึกอุ่นที่แก่นกายของผมจัง เพียงหลังจากที่พี่คริสผมแก่นกายไม่นานลิ้นของพี่เขาก็เลียแก่นกายสลับกับดูดเม้มแก่นกายของผม ปฏิเสธไม่ได้ว่าตอนนี้ผมเสียวสุดๆมากกว่าการช่วยตัวเองด้วยมือของผมอีก คงเป็นเพราะว่าสัมผัสที่เปลี่ยนไปยิ่งตอนที่พี่คริสเอาลิ้นมาเลียปลายแก่นกายของผมจังหวะนั้นผมบอกเลยว่า ร่างกายของผมเสียวจนหลังไม่ติดที่นอนเลย
“พี่คริสผมจะออกแล้ว”
“ครับ ทีนี้เราทำให้พี่บ้างนะ” พี่คริสถอดผ้าขนหนูที่พันร่างกายท่อนล่างของพี่เขาอยู่ในสภาพพร้อมจะหลุดตลิดเวลา อ่าทำไมนะผมเห็นพี่คริสนุ่งผ้าขนหนูออกจะบ่อยแต่ไม่เห็นจะเขินอายยเท่าครั้งนี้คงเป็นเพราะว่า ผมจะได้เห็นแก่นกายของพี่คริสก็ได้ ผ้าขนหนูของพี่คริสปลิวตกไปอยู่ที่ข้างเตียงแล้วเหลือข้างหน้าของผมตรงนี้คือแก่นกายขนาดสมส่วนเท่ากับร่างกายของเขา มือของผมออกอาการสั่นเบาๆ ผมพยายามคุมมือของผมให้ไปจับแก่นกายของพีี่คริส ตอนนี้ผมเคลิ้มไปกับมันเพียงแค่ได้เห็น เคลิ้มจนปากของผมสัมผัสกับแก่นกายของพี่คริสไปแล้วทีนี้มันต้องทำยังไงต่อ ผมก็เริ่มจากเอาลิ้นเลียแก่นกายแบบไม่เป็นภาษา
“อะ อุ๋ง.. ฟัน อ่ะ...” เหมือนฟันของผมจะถูกโดนปลายแก่นกายของพี่คริสตอนผมพยายามจะเลียปลายแก่นกาย เหมือนที่พี่คริสทำให้ ตอนนั้นผมคิดว่าทำไมมันยากจัง แต่มือของพี่คริสทั้งสองข้างก็มาจับหัวของผมขึ้นลงเบาๆ แล้วบอกกับผมว่า “ดูดอย่างเดียวนะ” แล้วจิตใจของผมพร้อมทั้งสติก็หลุดลอยไปกับคำพูดนั้นของพี่คริส จนพี่คริสจับหัวผมหัวละออกมาจากแก่นกายของพี่คริสแล้วจูบผม ลิ้นของเราสัมผัสกันต่างจากทุกๆครั้งที่เราจูบกัน ลิ้นของพี่คริสเล่นกับลิ้นของผมและมันรุกกว่ารุนแรงกว่า ดั่งหมาป่าที่กำลังหิวกระหายมือของพี่คริสสอดเข้ามาใต้ข้อพับขาของผมแล้วข้าของผมก็ถูกยกพาดไหล่ของพี่คริสไม่นานเพียงแค่ชั่วอึดใจหนึ่งแก่นกายของพี่คริสก็มาจ่อที่ช่องทางด้านหลังของผม สัมผัสแรกที่ผมได้รับคือ
“อ๊าก… อ่ะ”
“เจ็บหรอครับ งั้นแปปนะครับ” พี่คริสถอนแก่นกายออกจากตัวผม แล้วเดินไปหยิบกล่องถุงยางมาสองกล่อง มันคือกล่องที่ผมซื้อมาด้วยความมึนเมื่อกี้ ตอนนี้ผมรู้สึกโล่งมากหลังจากที่พี่คริสถอนแก่นกายออกไป ความสบายมักอยู่กับเราไม่นานพี่คริสฉีกซองถุงยาง กล่องสีเทาผมคุ้นๆว่า มันคือแบบผิวไม่เรียบ ผมไม่รู้ว่าพี่คริสสวมถุงยางเสร็จตอนไหนแต่ ช่องทางของผมสัมผัสได้ถึงผัมผัสชวนขนหัวลุก ความเจ็บมันลดลงแต่แลกมาด้วยความรู้สึกหนืดๆ หนังอ่อนๆในช่องทางของผมตอบรับกับผิวสัมผัสของถุงยางที่พี่คริสสวมไวมาก ผมรู้สึกเสียวได้ทันทีทั้งๆที่พี่คริสยังไม่ได้ขยับกาย
"ค่อยยังชั่วหน่อยไหม"
"พี่คริส.... อุ๋งเสียว.."
ผมพร่ำเพ้ออะไรของผมไม่รู้ แต่มันคงจะถูกใจของพี่คริส เพราะจบคำสั้นๆคำนั้น พี่คริสก็เริ่มสวนแก่นกายเข้ามาแบบเนื่องๆเนิบๆ ราวกับเพลงที่มีบีทต่ำๆ ฟังสบายๆได้เรื่อยๆ ผมกำลังดื่มด่ำไปกับมัน
"อ๊า...." ผมหลุดครางออกมา มันเป็นความรู้สึกที่แปลกจนหาอะไรมาทดแทนไม่ได้ สัมผัสแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับผมมาก่อน มันเหมือนกับการรวมตัวของ ความฟิน กับ ความใคร่ ยิ่งผมครางพี่คริสยิ่งสวนกายกลับมาหาผมเร็ว ใช่แล้ว..แบบนี้หล่ะ ตอนนี้ผมต้องการพี้คริสมาก
"ตอดเก่งนะเรา" พี่คริส...ผมไม่ได้ตอดพี่นะครับ ร่างกายจองผมมันต้องการพี่เพราะ ร่างกายของผมมันคิดว่า แก่นกายพี่คริสคือสิ่งแปลกปลอม และยังไม่บินกับการเข้าออก ทำให้ช่องทางของผม บีบรัดแก่นกายของพี่คริสทุกครั้งที่พี่คริสถอยแก่นกายออก และนั้นแหละคือจุดที่ทำใฟ้ผมเสียว
"เพราะ.. ผมต้องการพี่ไงครับ" ราวกับเป็นประโยคพิชิตใจผัว พี่คริสจับพลิกท่า ให้ผมนั่งคร่อมทับแก่นกายพี่คริสไว้
"ถ้าต้องการจริงช่วยพี่นะครับ ของขย่มดูนะ" ผมมองพี่คริสจากมุมนี้มัน.. เซ็กซี่มากเลยครับ พี่คริสเอามือมาจับแก้มผมเบาๆ
"ลองดูนะครับ คุณหมอ" ผมลองขยับตัวแนวตั้ง ผมเริ่มมีอาการจุกเล็กน้อย เพราะแก่นกายที่สวนเข้ามาในร่งของผมมันเข้ามาลึกไป ผมไม่ชอบท่านี้ของพี่คริสเลย หลังจากที่ผมขย่มได้สักพัก ฝ่ามืออุ่นของพี่คริสก็มาจับที่แก่นกายของผม จากนั้นแก่นกายของผมก็ถูกรูดช้าๆ ขอให้คำจำกัดความว่า เสียวสองทาง ที่ฐานแก่นกายของผมตอนนี้เริ่มออกอาการแข็งตัวเล็กๆ นี่... ผมจะเสร็จแล้ว
"จะแตกแล้ว... อ๊าาา" สิ้นคำแก่นกายของผมที่ตอนนี้น้ำใสหยาดเยิ้ม จนฉ่ำไปทั้งปลายแก่นกาย ก็เกร็งจนกระตุกเบาๆ พร้อมปล่อยน้ำสีขาวขุ่น ออกมาแต่มันไม่เหมือนกับผมช่วยตัวเอง มันพุ่งออกไปข้างหน้าแทนที่จะหลั่งออกมาที่ฝ่ามือ หน้าท้องไปจนถึงอกของพี่คริส มีน้ำสีขาวของผมเป็นสายตรง
"ไม่ได้ว่าวนานล่ะสิ่" พี่คริสลุกขึ้นมาพร้อมมือจับที่สะโพกของผมเพื่อไม่ให้ แก่นกายหลุดออกจากช่องทางของผม หลังผมเอนราบไปกับที่นอน ตามแรงโน้มถ่วง พี่คริสสวนแก่นกายกลับมาถี่มากจน ผมสัมผัสได้กับของเหลวอุ่นๆ เมื่อพี่คริสถอนแก่นกายออกมาได้สักพัก ผมรู้สึกเหนอะหนะที่ง่ามขาด้านหลัง พี่คริส...สัมผัสมันคล้ายๆกับตอนผมเคยลองช่วยตัวเองจนเปื้อนเชิงกรานแต่ยังไม่ได้เช็ด ผมรู้ได้อีกทีและคำตอบชีดเจนจากพี่คริสคือ
"ขอโทษครับ พี่อยากแตกใน"
"คนบ้า.... " ผมมีแรงพูดได้แค่นั้นจริงๆ และนี่ก็คือ ครั้งแรกของผมกับพี่คริส ผมอยากทำอีกครั้งจัง สารอะดีนารีนของผมถูกปลดปล่อยออกมาจำนวนมาก และ... ผมก็หลับไปในที่สุด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น